‘We Live in Time’ en de terugkeer van ongegeneerd cinemagesnotter

Dankzij TikTok hoeft u zich niet meer te schamen als u huilt in de bioscoop.

Toen ik afgelopen vakantie na The Wild Robot de cinema verliet, had dat wel wat weg van een walk of shame. Rood hoofd. Snot. Gezwollen ogen. En dan het scherpe zaallicht dat de waarheid zonder mededogen onthulde: ja, ik zat te sniffelen door een kinderfilm over een babygansje en een robot met een groot hart.

Past Lives, Aftersun, Paddington 2: telkens zei mijn buikgevoel dat ik mijn gesnotter moest verbergen zodra de credits rolden. Maar de laatste weken, door de release van Wicked en We Live in Time, vertelt TikTok een ander verhaal: janken in de cinema is geen reden voor gêne, het is een ereteken. Meer nog, het is de reden om een filmticket te kopen.

‘Dit ben ik voor We Live in Time’, zegt iemand op mijn feed. Ze ziet er vrolijk uit, alsof ze uitkijkt naar het tragische liefdesverhaal met Florence Pugh en Andrew Garfield. Tot het beeld verspringt naar de nasleep van haar bioscoopbezoek. ‘Ik ben niet oké’, zegt ze snikkend. ‘Ik heb therapie nodig na deze zieke film.’
Wie verder scrolt, ziet tientallen huilende gezichten in de zaal, op toilet of aan de biocoop. Zelden zijn het geruisloze tranen die zachtjes van het gezicht rollen. Wie zijn emoties op TikTok deelt, doet dat met dikke doorzichtige fluimen en theatraal, semi-dierlijk gejammer.

Samen snotteren kan helend zijn, dat wisten de oude Grieken al toen ze de eerste tragedies opvoerden. Toch verloor het genre van de tearjerker de twee laatste decennia aan populariteit in de bioscoop, in het voordeel van meer actiegeoriënteerde blockbusters als The Avengers of van Oppenheimer. Maar met een nieuwe generatie, die sinds de huilselfies van topmodel Bella Hadid zich openlijk van haar kwetsbaarste kant laat zien, lijkt er nu weer ruimte te zijn voor het zachtere genre. Daar speelt het trendy productiebedrijf A24 slim op in: zij gaven het publiek van We Live in Time een duwtje in de rug en deelden tijdens het Amerikaanse openingsweekend zakdoekjes uit.

Met Wicked en We Live in Time zijn tranen opnieuw een verkoopargument geworden. Dat werpt zijn vruchten af. Volgens Deadline bereikte We Live in Time in de Verenigde Staten een opvallend jong publiek, waarbij 85 procent van de bezoekers jonger dan 35 jaar was. Wicked verving dan weer begin dit jaar Mamma Mia! als meest succesvolle Broadway-adaptatie ooit. De bioscoopervaring is dus nog niet ten dode opgeschreven, alle pessimisme ten spijt. Hollywood moet zijn jongste generatie alleen wat creatiever uit huis lokken, zij het met een roze verkleedpartij voor Barbie of met een grote doos tissues.