Niet hypen maar het hoofd koelen houden en proberen om Rundskop te overtreffen is de enige manier om te voorkomen dat we opnieuw tien jaar moeten wachten op de volgende Oscar-nominatie.
‘Zal Rundskop winnen?’ Had elke vage kennis die me de voorbije weken die vraag stelde op een pint getrakteerd, dan lag ik nu nog in bed met een kater. Veel variatie zat er niet mijn antwoord. Dat A Separation torenhoog favoriet was om de Academy Award voor beste buitenlandse film te winnen. Wegens al de Golden Globe gewonnen ten koste van Le gamin au vélo van de broers Dardenne. Wegens ook genomineerd in de categorie beste oorspronkelijk scenario wat heel uitzonderlijk is voor een buitenlandse film en al helemaal als de regisseur Asghar Farhadi heet en uit Teheran komt. Wegens gewoon een sterkere film.
Gelukkig waren de pinten niet in de buurt want te oordelen aan de razernij in hun ogen zou een op drie vragenstellers de pint over mijn rundskop gekieperd hebben bij het aanhoren van dat laatste argument. Een collega die het waagde Rundskop als niet onverdienstelijk te bestempelen, werd gekapitteld door een hoge pief uit het Vlaamse filmmilieu.
Voor nuance was er in de laatste recht lijn naar de uitreiking geen plaats meer. Wel voor krantenstukken met als enig nieuws dat Matthias Schoenaerts dringend wat moest bijslapen na het intense promoten van de film en het afschuimen van belangrijke feesten. Wel voor hoeraberichten over hoe fantastische een of andere Amerikaanse journalist van een onbetekenende website Rundskop wel vond. Wel voor elfentachtig internet polls over welke film nu de Oscar voor beste buitenlandse film verdiende te winnen. Daarbij werd gemakshalve voorbij gegaan aan het feit dat 99% van het kiezerspubliek alleen maar Rundskop achter de kiezen had en de concurrenten zelfs niet kon opsommen. Drie van die vier films moeten hier trouwens nog uitkomen.
Begrijp me niet verkeerd. Ook ik zat zondag om drie uur ’s nachts voor Rundskop te supporteren en was teleurgesteld toen Sandra Bullocks enveloppe geen kaartje met Bullhead bevatte maar eentje met A Seperation. Winst was regisseur Michael R. Roskam en Schoenaerts (die gedreven, getalenteerde acteur die Vlaanderen ‘onze Matthias’ is gaan noemen) van harte gegund en de Vlaamse film in zijn geheel zou erbij gebaat geweest zijn. Roskam en Schoenaerts konden het ook niet helpen dat elk kuchje in de Vlaamse media een onderwerp was. Zij waren alleen maar oprecht blij en terecht trots op de Oscarnominatie. Zowel voor als na de grote show lieten ze keurig weten hoeveel respect ze voor A separation hadden. Hopelijk profiteren ze ook zonder zo’n beeldje van de aandacht die ze dankzij de nominatie kregen en de contacten die ze konden leggen.
Wat mij schele hoofdpijn bezorgde, is de mediahype zelf. Die is niet alleen zoals elk hype een beetje belachelijk. Ze draagt bij tot een ongezond klimaat. Rundskop was niet de enige film die voor een Oscar in aanmerking kwam. De Academy Award voor beste buitenlandse film is lang niet de belangrijkste categorie. Zelden zijn de vijf beste buitenlandse films geselecteerd, zelden pikken de stemgerechtigden er de beste film uit.
Rundskop is een van de beste Vlaamse films maar geen zevende wereldwonder. De Luikse garagisten bijvoorbeeld, zijn karikaturale personages, vertolkt door acteurs die als enigen een komisch noot aanslaan. Van elke relativerende opmerking een taboe maken en van blinde verheerlijking de norm, is de bloei van de Vlaamse film fnuiken.
Het gaat nu eindelijk goed met de Vlaamse film. Er is een publiek voor. Er zijn meerdere interessante regisseurs opgestaan die uiteenlopende, boeiende films maken. De belangstelling van het buitenland is gewekt. Niet hypen maar het hoofd koelen houden en proberen om Rundskop, Loft en de Helaasheid der dingen te overtreffen is de enige manier om te voorkomen dat we opnieuw tien jaar moeten wachten op de volgende Oscar-nominatie.
Niels Ruëll
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier