Met de kartelthriller Sicario: Day of the Soldado begeeft Stefano Sollima zich op het terrein van de western, om daar de grenzen van de wetteloosheid af te tasten.
Nadat illegale immigranten een winkel in Kansas City hebben opgeblazen, wil de CIA de mensensmokkelaars die hen over de grens hebben gebracht terugpakken. Daarvoor heeft het professionele onruststokers als Matt (Josh Brolin) en Alejandro (Benicio Del Toro) nodig. Zij kidnappen de opstandige dochter van Carlos Reyes, de Mexicaanse drug- en mensensmokkelaar die de dood van Alejandro’s vrouw en dochter op zijn kerfstok heeft, om zo een oorlog te starten waarin de smokkelbendes elkaar afmaken. Maar wanneer de dingen uit de hand lopen, krijgt Matt te horen dat hij schoon schip moet maken.
Klinkt goedkoop? Vast en zeker. Gelukkig voegt scenarist Taylor Sheridan aan Sicario: Day of the Soldado, net als in voorganger Sicario (2015) en de andere films uit zijn grenstrilogie, Hell or High Water (2016) en Wind River (2017), een stevige scheut sociale commentaar toe – Donald Trumps fixatie op de Mexicaanse grens en zijn onmenselijke behandeling van immigranten worden griezelig accuraat gespiegeld – om dat in de oer-Amerikaanse taal van John Ford te formuleren: de western. Of toch een onderkoelde variant daarop.
Kijk maar naar de zwijgzame Del Toro, die halfweg de film ter vermomming een cowboyhoed opzet en zich John Wayne-gewijs in een deurpost positioneert, een duidelijke knipoog naar The Searchers. Of de ruwe en stoffige locaties waardoor de Italiaanse regisseur Stefano Sollima, de zoon van spaghettiwestern-cineast Sergio Sollima (The Big Gundown), galoppeert. Hoewel Sollima misschien een verrassende keuze is om Denis Villeneuve op te volgen, laat hij zich niet intimideren door het knappe werk dat de Canadees voor de eerste Sicario-aflevering leverde. Als voormalige cameraman in conflictgebieden en regisseur van grauwe misdaadportretten als Gomorra en Suburra weet hij goed hoe hij de kleurloze, hondsbrutale misdaadwereld van Sicario 2 in beeld moet brengen. Aan elke scène voegt hij wel een portie Italiaanse grinta toe die Sheridans korrelige verhaal extra laat schuren.
Die grimmigheid vertaalt zich ook in de onderkoelde, gedesatureerde fotografie van Dariusz Wolski. De huisfotograaf van Ridley Scott ging met de look-and-feel van Roger Deakins‘ werk voor Sicario aan de slag om er zijn eigen draai aan te geven, vooral door het visuele vernuft terug te schroeven in functie van tempo en brutaliteit. Ook de Jaws-achtige muziek van de IJslandse celliste Hildur Guðnadóttir zwengelt de onbehaaglijkheid aan. Zij neemt de taak over van haar onlangs overleden landgenoot Jóhann Jóhannsson, een componist met wie zij vaak samenwerkte. En dat hoor je.
Hoewel Sicario: Day of the Soldado niet zo’n creatieve krachttoer is als zijn voorganger, is het een aantrekkelijke kartelthriller die de wetteloosheid van het moderne Wilde Westen, en terloops ook de immigratiepolitiek van Donald Trump, in vraag stelt.
Sicario: Day of the Soldado
Een film van Stefano Sollima met Benicio Del Toro, Josh Brolin en Isabela Moner.
