Dave Mestdach over de Oscars 2018: ‘Al bij al toch weer een klassiek, blank palmares’
Knack Focus’ filmman fileert het palmares van de negentigste Academy Awards. ‘Het wordt de hoogste tijd dat Trump zijn muur bouwt, want Guillermo del Toro is de derde Mexicaan in vier jaar tijd die de Oscar voor beste film wegkaapt.’
‘Op het eerste gezicht zie ik weinig verrassingen: de Vijfsterrenbeweging wint, en de regering Renzi wordt afgestraft. Want laat ons eerlijk zijn: de belangrijkste verkiezing gisteren was die Italië, en niet die in Hollywood’, steekt Dave Mestdach van wal. ‘Maar u wilt het hebben over de Oscars?’
‘Welaan dan: het beloofde een moeilijk in te schatten editie te worden dit jaar, omdat het oude, blanke mannenclubje dat de Academy of Motion Picture Arts and Sciences ooit was tegenwoordig steeds meer uit vrouwen en niet-blanken opgetrokken is. Meer diversiteit leidt tot meer onvoorspelbaarheid, zou je denken. En toch is het dit jaar weer #oscarssowhite, als je kijkt naar de belangrijkste winnaars. Frances McDormand, Gary Oldman, Allison Janney, Sam Rockwell: het zijn allemaal gelouterde blanke acteurs en actrices.’
‘Grote winnaar The Shape of Water, die met vier Oscars naar huis mocht, is dan weer wel een film die de diversiteit ten volle omarmt. Het is een goeie genreprent die in tune is met zijn tijd, en die werkelijk niemand tegen de borst kan stuiten. Dit liefdessprookje gaat immers over een dove vrouw en een zeemeerman, met een oudere nicht en een zwarte huismeid als sidekicks. Alleen de dwergen zouden zich misbedeeld kunnen voelen.’ (lacht)
‘The Shape of Water was voor mij weliswaar niet de allerbeste film uit het rijtje – het enige échte meesterwerk was Phantom Thread van Paul Thomas Anderson – maar het is wel een verdienstelijke winnaar. En Guillermo del Toro, die ook de Oscar voor beste regisseur won, is een ervaren vakman, die al jaren meedraait binnen en buiten Hollywood en die met The Shape of Water misschien wel zijn beste film tot nog toe heeft gemaakt. Het wordt voor Trump overigens de hoogste tijd dat hij zijn muur begint te bouwen, want Del Toro is na Alfonso Cuarón (Gravity, 2014) en Alejandro González Iñárritu (Birdman, 2015) toch al de derde Mexicaan in vier jaar tijd die de Oscar voor beste film wegkaapt.’
‘Verder valt vooral op dat Dunkirk en Blade Runner 2049, twee films die ik ook nog een tikkeltje beter vond dat The Shape of Water, enkel in de kleinere, meer technische categorieën in de prijzen vielen. Ik ben wel heel blij dat de Britse cinematograaf Roger Deakins eindelijk een Oscar heeft gekregen, na veertien nominaties. Hij is een van dé beeldentovenaars van zijn generatie, die onder meer bekend is van zijn werk met de broers Coen, en die verantwoordelijk is voor de oranje gloed van doem die over Blade Runner 2049 hangt. Hulde!’
‘Dat Gary Oldman de Oscar voor beste acteur zou winnen voor zijn rol in Darkest Hour, was te voorspellen. Speel een historisch personage dat zich tot held ontpopt en doe dat met zo veel mogelijk make-up als mogelijk: dat is de gulden regel, en daaraan heeft hij zich netjes gehouden bij zijn vertolking van Winston Churchill. Bovendien doet Oldman, die zich blood, toil, tears and sweat getroostte om niet door zijn kinprothese weggeacteerd te worden, hier als vanouds aan big acting. Groot, groter, grootst: daar zijn ze bij de Oscars gek op. Hij kon dus eigenlijk al op voorhand V for victory kraaien. Het was een gelopen koers.’
‘Hetzelfde verhaal bij Frances McDormand, die de prijs voor beste actrice in de wacht sleepte voor haar rol in Three Billboards Outside Ebbing, Missouri. McDormand is een zeer populaire veterane, een karakteractrice die zelden hoofdrollen vertolkt maar wel altijd uitstekend is. Het was dus een uitgelezen kans om haar nog eens te nomineren én te valideren voor haar werk, 22 jaar na Fargo.’
‘Voorts wil ik nog onderstrepen dat de belangrijkste Oscar dit jaar wederom niet uitgereikt is geweest: die voor beste lobbyist. Oscars zijn bij uitstek lobbyprijzen, zeker in de categorie beste niet-Engelstalige film, dit keer gewonnen door Una Mujer Fantastica. Ik betwijfel of de ganse Academy al die films überhaupt gezien heeft. Voor een loodzwaar Russisch echtscheidingsdrama als Loveless zullen er toch een pak leden afgehaakt hebben. En dus komt het er daar op aan er veel geld tegenaan te gooien, een goeie agent met een uitgebreid adressenboekje onder de arm te nemen en te zorgen dat de handjes van de juiste mensen op de juiste momenten geschud worden. En liefst alleen de handen, want #metoo heeft onthuld dat er ook wel eens andere lichaamsdelen aan te pas komen. Dat neemt niet weg dat Una Mujer Fantastica een zeer mooie film is, die over een transgender gaat – nog een minderheid die zich niet misbedeeld hoeft te voelen.’
‘Al bij al hebben we een klassiek, overwegend blank palmares gekregen. Dan staat er met Call me by your name eens een mooie film over ontluikende herenliefde op het palmares, en dan nog is het de oude blanke veteraan – James Ivory – die er een Oscar voor krijgt, die voor beste aangepaste scenario. Daarmee is hij op zijn 89ste de oudste Oscarwinnaar ooit. En zo weten we bij deze ook weeral dat die mens überhaupt nog leeft. Zijn die Oscars toch nog ergens goed voor.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier