Niet alleen Brendan Fraser maakt met The Whale zijn comeback: na zijn geflopte Bijbelepos Noah (2014) en zijn weggehoonde doemvisioen Mother! (2017) is het ook voor regisseur Darren Aronofsky een terugkeer in de spotlights.
‘Je moet een mens zien met wie je kunt meeleven. Geen kostuum. Zelfs geen make-up’, aldus de regisseur, want hij wilde niet dat The Whale zich door ‘fake plastic gedoe’ inschreef in een lange filmtraditie – van Fatty Arbuckle over Oliver Hardy tot Fat Bastard uit Austin Powers – waarin ‘obese mensen gedegradeerd werden tot grappen en punchlines’. Even belangrijk was zijn hoofdrolspeler, en dan is iemand die al jaren niet meer in de bovenste Hollywoodschuif ligt niet meteen de meest evidente keuze.
Darren Aronofsky: Ik zag Brendan Fraser enkele jaren geleden per toeval in een Braziliaanse lowbudgetfilm (bedoelt wellicht de Indiase B-film Line of Descent, nvdr.) en het greep me aan. Ik weet niet precies hoe. Niet dat ik veel van zijn films gezien had. Ik heb George of the Jungle nog steeds niet gezien, naar verluidt een gemis. (lacht) Hij heeft altijd iets eerlijks en kwetsbaars gehad, en ook iets wat we nog niet gezien hadden, zei mijn instinct me. Ik heb tien jaar gezocht naar de geschikte acteur. Ik werd van niemand enthousiast. Tot ik plots Brendan voor me zag. Geloof me: ik had geen idee dat hij zo populair is gebleven, dat mensen met zo veel liefde op hem zouden reageren. Dat was niet de reden waarom ik hem heb gekozen. Het was niet van: laat ons John Travolta terugbrengen, zoals Tarantino deed met Pulp Fiction.
Of Mickey Rourke, zoals jij deed met The Wrestler, ook een film die speelt met het persona van een gevallen filmster en een emotioneel gewonde vader opvoert. Ben je niet bang dat mensen beide films zullen vergelijken?
Aronofsky: Je zou The Whale met ergere dingen kunnen vergelijken, dus men doet maar. (lacht) Ik heb nooit bewust gedacht: laat me nog eens een acteur die in de vergetelheid is geraakt een tweede kans geven. Als mensen connecties tussen beide films zien, betekent dat ook dat ik een oeuvre opgebouwd heb.
Wat zeg je tegen mensen die stellen dat je een acteur had moeten casten die ook echt zwaarlijvig is?
Aronofsky: Ik heb aan honderden acteurs gedacht. Ook onbekende. Ook zwaarlijvige. Maar één: er zijn amper of geen acteurs die zo zwaarlijvig zijn als Charlie. En twee: Charlie is een personage met talloze facetten. Je wilt hem niet reduceren tot enkel zijn gewicht. Dat wil je ook niet doen met echte mensen die met obesitas kampen. Dat heet empathie hebben. Je verplaatsen in iemand anders dan jezelf. Dat is wat acteurs doen. Dat is wat mensen doen.
Darren Aronofsky
Geboren op 12 februari 1969 in New York.
Zijn lowbudgetdebuut Pi (1999) wordt meteen een culthit.
Maakt furore als maverick director met junkiedrama Requiem for a Dream (2000), worsteldrama The Wrestler (2008) en balletthriller Black Swan (2010).
Ziet zowel zijn sf-epos The Fountain (2006), zijn Bijbelfilm Noah (2014) als zijn doemvisioen Mother! (2017) floppen.
Maakt zijn comeback met The Whale, dat drie Oscarnominaties in de wacht sleept.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
