Na zijn prima suspensethriller The Ghost Writer ontgoochelt Polanski met deze toneelverfilming die hij vorig jaar in zijn chalet neerpende waar hij door het Zwitserse gerecht onder huisarrest werd geplaatst wegens een 40 jaar oude zedenzaak.
Twee koppels – de middenklassers John C. Reilly en Jodie Foster enerzijds en de haute bourgeois Christoph Waltz en Kate Winslet anderzijds – komen samen om een gewelddadig incident tussen hun respectieve kinderen in der minne te regelen. Wat begint als een goedgemutste bedoening ontaardt echter algauw tot een uitwisseling van hele en halve verwijten over en weer, inclusief de nodige scheldtirades, bedreigingen, huilbuien en dronken oprispingen.
Hoewel Polanski zich baseerde op een toneelstuk van de Parijse schrijfster Yasmina Reza verplaatst hij de verbale binnenhuisactie naar een flat in Brooklyn New York – kwestie van nog eens ironisch te verwijzen naar zijn eigen lot. Finaal heeft Carnage echter meer weg van een farce dan van een demystificatie van de gewelddadige aard van het menselijke beestje, waarbij Kate Winslet de boel mag onderkotsen en waarbij Christoph Waltz nog maar eens zijn irritant ironische Inglourious Basterds-pose mag opzetten.
Enkel Reilly en Foster weten zich dan ook staande te houden op de grens tussen ernst en schets die Polanski als vanouds probeert te bewandelen, al vertoont het dramatisch geheel te veel bruuske en ongemotiveerde toonwissels om te overtuigen en is het geheel niet half zo slim als Polanski en Reza menen te denken. Een op pellicule getrokken en ruimtelijk geënsceneerde theatervoorstelling met bij vlagen enige amusementswaarde. Niks meer. Niks minder.
