Cannes Filmrecensie ‘The Bling Ring’
Een film zo leeg als een Paris Hilton video, maar helaas een stuk lager. Sofia Coppola zet haar exploratie van de celebritycultuur voort met The Bling Ring.
Wat doe je als wilde tiener in je vrije tijd wanneer je in de buurt van Beverly Hills woont, gek bent op dure designspullen en geobsedeerd met lokale celebrities als Paris Hilton en Lindsay Lohan. Dan zoek je op het internet toch gewoon hun adres op, check je op hun facebookpagina of ze thuis zijn en breek je ’s avonds hun villa binnen.
Dat is althans wat de leden van The Bling Ring – vier meisjes en een jongen – deden, tot ze door de politie werden betrapt, het nationale gossipnieuws haalden en nu door Sofia Coppola (Lost in Translation, Somewhere) tot gefictionaliseerde protagonisten worden gepromoveerd van haar zoveelste reflectie op onze hedendaagse celebritycultuur en de stuitende leegte daarvan. Zet dan ook je duurste Prada-bril op voor een rondrit door de pronkburchten en kleerkasten van Hollywoods finest, in het kielzog van Emma Watson en haar hopeloos materialistische Bling Ring-partners in crime.
Meer is er tenslotte niet aan Coppola’s weliswaar fraai gefotografeerde en bij vlagen onderhoudende werkstukje dat meer weg heeft van een lang gerokken videoclip over posh teens gone wild – met popdeuntjes van Frank Ocean, Deadmau5, Can, Kanye West en andere hipsters – dan van een gewichtig, Larry Clark-achtig tienergroepsportret over echte issues, met echte personages en een echte cinematografische visie.
Een film die de Spotify-generatie een blitse, met bling bling omrande spiegel voorhoudt, al heeft een kijker die niet manisch wordt bij all things Kim Kardashian na twintig minuten heus wel genoeg gezien.
Dave Mestdach
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier