Cannes Filmrecensie ‘Heli’
Amat Escalante’s sociodrama Heli zoomt in op de Mexicaanse drugsoorlogen – en een pik in de fik. Cannes 2013 start met vuurwerk – letterlijk én figuurlijk.
In het grimmige War on Drugs drama Heli toont de Mexicaan Amat Escalante namelijk expliciet hoe de geslachtsdelen van een jongeman worden verbrand wanneer die gefolterd wordt door leden van een drugsbende.
Ook de rest van de film is rauw, intens en in your face, met amateuracteurs die uit een film van Robert Bresson lijken weggelopen en strakke beeldkaders die van het Mexicaanse woestijnlandschap een openbare gevangenis maken waar nauwelijks aan te ontsnappen valt. Nochtans doet het titelpersonage – een jongeman die in een autofabriek werkt en enkel voor zijn vrouw, zijn zoontje en zijn jongere zusje hoopt te zorgen – zijn uiterste best om een normaal leven te leiden. Tot er twee ladingen cocaïne in zijn watertank verstopt blijken en hij betrokken raakt bij een bloedige oorlog waarin niet op een afgehakt hoofd of een publieke executie gekeken wordt.
Escalante – die eerder de aardse uppercuts Sangre en Los Bastardos draaide – schuwt daarbij noch het fysieke geweld, noch de sociale aanklacht, noch de groteske sfeerschepping; noch de metafysische poeëzie waardoor Heli ergens uitkomt in het niemandsland tussen Carlos Reygadas en Michael Haneke. Geen perfecte film; wel één om je meteen wakker te schudden.
Dave Mestdach
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier