Cannes 2016: het jaar van de politiek en de harde maatschappijkritiek

© Reuters

Editie 2016 van het filmfestival van Cannes was het festival van de verrassingen, de politiek en de maatschappijkritiek. Los van het cru-gehalte van het filmfestijn – ‘grand’ of niet is erg subjectief – leek het wel of de late sixties “revisited” werden.

De hoofdprijs ging, verrassend, naar de Britse veteraan Ken Loach, en dan weet je gewoon dat diens dankrede geen voorgekauwde kost is. Rechtse partijen kregen een voorspelbare veeg uit de pan.

Loach won zondag met “I, Daniel Blake” de tweede Gouden Palm uit zijn carrière. De jury bekroonde de 79-jarige voor het sociale drama over een vijftiger die zich op kafkaiaanse wijze een weg baant door het bureaucratische socialezekerheidssysteem in Groot-Brittannië.

In zijn dankwoord haalde Loach uit naar rechts en kloeg hij de sociale ongelijkheid aan. “De wereld waarin we leven, bevindt zich op een gevaarlijk punt. Miljoenen mensen lijden”, aldus Loach, die de besparingsmaatregelen in Zuid-Europa, het neoliberalisme en de rijkdom van enkelingen aan de kaak stelde. “Dit alles brengt ons aan de rand van een nieuwe catastrofe”, zo waarschuwde hij. “En de rechtse partijen profiteren van deze ontwikkelingen”.

De tweede belangrijkste prijs van het festival, de Grand Prix, ging ook enigszins verrassend naar de Canadese regisseur Xavier Dolan voor zijn film “It’s Only the End of the World”, met Léa Seydoux, Marion Cotillard en Vincent Cassel.

Een andere verrassing was de prijs voor de beste regisseur, en niet zozeer het feit dat twee cineasten met die prijs gingen lopen -de Roemeen Cristian Mungiu voor “Bacalaureat” en Olivier Assayas voor “Personal Shopper”- maar vooral omdat de laatste na afloop werd uitgejouwd door de pers.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content