Geloof en rede gaan met elkaar in de clinch in het donkere hart van Europa, in Cristian Mungiu’s exorcismedrama Beyond the Hills.
Beyond the Hills ***
Cristian Mungiu met Cosmina Stratan, Cristina Flutur, Valeriu Andriuta
Rede versus geloof. Geest versus lichaam. Aardse versus hemelse liefde. Yep, er worden nogal wat psychologische robbertjes uitgevochten in Cristian Mungiu’s losjes op feiten gebaseerde exorcismedrama Beyond the Hills, al mocht je dat van de Roemeense maker van de emotioneel versmachtende abortusuppercut 4 Months, 3 Weeks and 2 Days natuurlijk wel verwachten.
Net als in zijn met de Gouden Palm bekroonde voorganger focust Mungiu ook nu op de vriendschap – of is het liefde? – tussen twee jonge vrouwen. De ene heet Voichita en woont al een tijdje in een afgelegen, orthodox klooster waar ze devoot de strikte regels volgt. De ander is Alina, die, na enkele jaren in het buitenland te hebben gewoond, met haar voormalige hartsvriendin wordt herenigd, maar het lastig heeft om zich aan het rigide, rituele kloosterleven aan te passen.
Mungiu baseerde zich op een duiveluitdrijving die in 2005 plaatsvond in het klooster van Tanacu maar tragisch afliep, wat in Roemenië een schandaal teweegbracht en gelovigen en atheïsten diametraal tegenover elkaar zette. Wie de meeste schuld treft, is echter niet Mungiu’s hoofdbekommernis, laat staan dat hij de feiten accuraat wil naspelen.
Belangrijker is nagaan hoe caritas kan verglijden naar waanzin en rationalisme naar onverschilligheid, en dat met strakke scoopcomposities, bezwerende real-timeshots en twee hoofdrolspeelsters die zich – bij wijze van spreken – de bezeten ziel uit het lijf spelen. Amen!
Dave Mestdach
