De beroemde film- en theaterregisseur Mike Nichols is overleden. De regisseur van onder meer ‘The Graduate’ won tijdens zijn carrière zowel een Oscar (‘Who’s afraid of Virginia Woolf’) als een Emmy, een Grammy en een Tony Award. Hij werd 83.
Mike Nichols is één van de amper twaalf creatievelingen die de EGOT, afkorting voor die vier awards, scoorde. De Oscar won hij al in 1968, voor zijn regie van het meesterwerk ‘Who’s afraid of Virginia Woolf? ‘, een verfilming met Liz Taylor en Richard Burton van het gelijknamige toneelstuk van Edward Albee.
De Emmy’s won hij voor zijn tv-minireeksen ‘Wit’ en ‘Angels in America’, de resem Tony’s voor, onder andere, ‘Barefoot in the Park’, ‘The Odd Couple’ en ‘Plaza Suite’ (alle ook verfilmd, maar niet door hem) en ‘Monty Python’s Spamelot’.
De Grammy, ten slotte, dankt hij aan de show ‘An evening with Mike Nichols and Elaine May’.
‘The Graduate’
Nichols werd in 1931 geboren als Mikhail Igor Peschkowsky in de Duitse hoofdstad Berlijn; op zijn zevende ontvluchtte hij met ouders en familie het Derde Rijk om in de VS te gaan wonen.
Andere bekende films van Nichols zijn “The Graduate” (waarvoor hij een Golden Globe won en die de filmcarrière van Dustin Hoffman lanceerde), de politieke prent “Charlie Wilson’s War”, met Tom Hanks als de Republikein die de Sovjet-interventie in Afghanistan zou hebben uitgelokt, en de oorlogssatire ‘Catch-22’, naar het gelijknamige, onverfilmbaar geachte boek van Joseph Heller.
Menselijke relaties
In zijn langdurige carrière kwamen literatuur, toneel en film vaak symbiotisch samen. Centraal in zijn werk staan menselijke relaties, die vaak ironiserend onder de loep worden genomen, zoals in ‘Closer’ (2004), een film over zowaar een vierhoeksrelatie, in de klassieker ‘Carnal Knowledge ‘ (1971) en in het wat tranerige ‘Heartburn’, met Jack Nicholson en Meryl Streep.
In sommige van zijn films, zoals ‘Postcards from the Edge’ en ‘Working Girl’, nemen het sentimentele en/of het te voor de hand liggende komische de bovenhand. Ook zijn poging tot psychologische weerwolfthriller, ‘Wolf’ (met een naar de maan jankende weerwolf Jack Nicholson), schoot zijn doel wat voorbij. Voor pure fantasie paste hij.
Gingen zijn films niet over turbulente liefdesrelaties, dan ging Nichols de sociale toer op (zoals in de biopic ‘Silkwood’ over de in mysterieuze omstandigheden overleden Karen Silkwood, rol van, alweer, Streep) of zelfs de politieke (zoals ‘Primary Colors’ over de verkiezingscampagne uit 1992 van Bill Clinton).
Behalve de EGOTs prijkt ook de hem in 2010 uitgereikte Lifetime Achievement Award van het American Film Institute op zijn nachtkastje.
‘Visionair’
ABC loofde Nichols donderdag als een “visionair”. De zender had de primeur van Nichols’ overlijden omdat diens echtgenote sinds 26 jaar, Diane Sawyer, voor die zender werkt. Op de bühne regisseerde hij onder andere “Dood van een Handelsreiziger’ (Arthur Miller) en ‘Oom Vanja’ van Anton Tsjechov. (Belga/DB)
