Cineast Emile Degelin is zaterdag op 90-jarige leeftijd overleden. Dat gebeurde thuis in Kessel-Lo, deelgemeente van Leuven. Zijn dochter Muriel heeft zondag het overlijden gemeld.
Emile Degelin raakte vooral bekend als film- en televisieregisseur. Hij wordt beschouwd als een van de pioniers van de Belgische film. Zo stond hij mee aan de wieg van de in 1962 opgerichte filmafdeling aan het Rijksinstituut voor Toneel- en Cultuurspreidingstechnieken (RITCS) in Brussel. Van 1982 tot 1991 was hij docent aan Studio Herman Teirlinck in Antwerpen.
De in Diest geboren Degelin maakte kortfilms, documentaires en langspeelfilms. ‘Emile Degelin moet zowat de meest vergeten Vlaamse regisseur aller tijden zijn’, schreven we nog over hem in onze recente special rond het Festival van Cannes. ‘Wie ooit zijn ¿Y mañana? (1966) of Palaver (1968) zag, moet al bijna iets met de dvd-restauraties van die dialoogloze films te maken hebben gehad.’
Degelins eerste langspeelfilm Si le vent te fait peur deed het meteen goed en werd geselecteerd voor Cannes. Later volgden passags in Berlijn (1961, Zilveren Beer voor Sirenes), Moskou (1969, met Palaver) en Venetië (1968, eveneens met Palaver).
Hij werkte samen met componisten uit de toenmalige avant-gardescene als Luciano Berio en Henri Pousseur. Zijn films zorgden door hun onderwerp en vorm geregeld voor controverse. Met zijn laatste film De ooggetuige won hij de publieksprijs op het Filmfestival van Gent. In 2009 bracht Cinematek een dubbel-dvd uit rond zijn oeuvre.
Degelin was ook auteur. Hij schreef acht romans. Zijn eerste werk De bevrijding won in 1982 de Debuutprijs.In 2006 verscheen zijn laatste roman, Wachten op Elena.
Lees ook:Van Storck tot Schoenaerts: 70 jaar Vlaamse film in Cannes
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier