‘Ali & Ava’ bewijst dat Brits sociaal-realistisch drama niet grijs, koud en ellendig moét zijn

© Avali Film

In Ali & Ava bezingt The Selfish Giant-regisseuse Clio Barnard de romance tussen Ali die van techno houdt en Ava die van folk houdt. Sociaal realisme op muziek.

Niemand heeft besloten dat de Britse sociaal-realistische cinema, smalend ‘kitchen sink’ genoemd, grijs, kou en ellendig móét zijn, met het getik van regen op ongewassen ruiten als enige muziek. Clio Barnard charmeert met het warme en muzikale Ali & Ava. Denk aan een mix van Ken Loach’ Schotse liefdesverhaal Ae Fond Kiss (2004) en de Rainer Werner Fassbinder-klassieker Angst essen Seele auf (1974) op nummers als Something on Your Mind van Karen Dalton, (Dawning of a) New Era van The Specials en Drone Logic van Daniel Avery. Folk, ska en techno? Dat moet toch botsen? De film stelt van niet en toont dat er ook tussen mensen die sterk van elkaar verschillen iets moois kan bloeien. Dat de ene Ali heet en de andere Ava, had u vast al geraden.

Ava houdt van folk. Ali houdt van techno en bij uitbreiding van alle muziek, behalve folk. Zij is een stuk ouder dan hij, heeft al een sliert kleinkinderen, werkt als klassenassistent en heeft een inwonende tienerzoon mét baby in huis die net als zijn overleden vader woedeaanvallen heeft. Het is een rol voor Shaun Thomas uit The Selfish Giant, het kleinood dat Barnard negen jaar geleden op de kaart zette. Ali vindt zichzelf een mislukte dj, haalt voor de familie het huurgeld van de vele huurders op en verzwijgt dat hij van tafel en bed is gescheiden met Runa.

Zouden Ali en Ava elkaar kunnen vinden, ondanks de opgelopen kwetsuren en alle sociale, culturele en economische verschillen? Beiden zijn bijzondere, genereuze en vrolijke mensen die meer dan een kruimel geluk verdienen. Maar het leven is niet altijd fair, al helemaal niet in het arbeidersmilieu van Bradford in West Yorkshire, eerder ook al het decor van The Selfish Giant. Wanhopen hoeft niet, het is Barnards intentie om binnen de grenzen van het geloofwaardige het beeld van een verdeelde, verarmde, postindustriële stad te doorbreken.

Hoofdacteurs Adeel Akhtar en Claire Rushbrook spelen met overtuigend veel naturel, net als de rest van de cast, het resultaat van hard voorbereidend werk. Barnard is evenwel vooral te benijden om haar gave om een realistische filmstijl organisch op te waarderen met oogstrelende tableaus en pure stadspoëzie. Het scenario, geïnspireerd op de romance van een koppel dat ze leerde kennen tijdens haar vorige films, en wat ongelukkige dialogen, zijn helaas van een minder kaliber. Sommige conflicten en problemen worden verdacht vlot onder de mat geveegd, bijvoorbeeld met een streep muziek. Dat wordt gecompenseerd met genoeg mooie scènes en een heerlijke vibe die je optimisme aansterkt in plaats van teistert. Humoristische, zachtaardige, zingende kitchen sink, het heeft iets.

Ali & Ava

Clio Barnard met Adeel Akhtar, Claire Rushbrook, Shaun Thomas

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content