Nog geen drie jaar na House of Gucci kruipt Adam Driver weer in de huid van een beruchte Italiaanse zakenman: Enzo Ferrari.
Jeff Nichols (Midnight Special), Jim Jarmusch (Paterson), Martin Scorsese (Silence), Steven Soderbergh (Logan Lucky), Noah Baumbach (While We’re Young, Marriage Story), Terry Gilliam (The Man Who Killed Don Quixote), Spike Lee (BlacKkKlansman), Leos Carax (Annette). Sinds zijn carrière uit de startblokken schoot na zijn rol in Girls twaalf jaar geleden, lijkt Adam Driver alleen nog maar met de besten te werken. Binnenkort is de Amerikaanse acteur te zien in Francis Ford Coppola’s langverwachte Megalopolis, maar eerst trekt hij de kleren aan van Enzo Ferrari voor de nieuwe film van Michael Mann.
We maken kennis met Ferrari in de zomer van 1957, een bijzonder tumultueuze periode in het leven van de automogul. Voor de virtuoze camera van Mann vervelt hij tot een soort mythologische figuur, een held uit een antieke tragedie. ‘Ferrari was zich heel bewust van de mythologie die hij met zijn automerk creëerde’, zegt Adam Driver wanneer we hem bellen op een zondag in december. ‘Dat wilde Michael graag benadrukken in zijn film. Enzo gedraagt zich heel anders naar gelang de context. Als hij aan het werk of op de racebaan is, is hij voortdurend bezig met zijn imago: hij wil zelfvertrouwen en kracht uitstralen. Bij zijn minnares Lina Lardi is hij veel meer ontspannen. En hij is misschien wel het meest authentiek wanneer hij het graf van zijn zoon Dino bezoekt.’
Om zich voor te bereiden op de rol, doorploegde Driver archieven, bekeek hij foto’s en video’s en, vooral, maakte hij kennis met Piero Ferrari. Zijn ontmoeting met Enzo’s tweede en lang verborgen gehouden zoon bleek van doorslaggevend belang. ‘Piero was erg betrokken bij het maken van de film. Hij was heel openhartig over zijn relatie met zijn vader en heeft echt de deur naar Enzo’s wereld geopend. Hij is bovendien de huidige vicepresident van Ferrari. Hij gaf ons toegang tot belangrijke objecten en specifieke voertuigen en introduceerde ons bij mensen die nauw betrokken zijn bij het bedrijf.’
De acteur is vol lof over Michael Mann en zijn films. ‘Ik ben al lang een grote bewonderaar van zijn werk. Zijn films slagen er steeds in de perfecte balans tussen inhoud en vorm te vinden. Ze zijn toegankelijk en gericht op een breed publiek, maar zijn altijd doordrongen van integriteit en liefde voor het vak. Ik hou van de manier waarop hij de grenzen van de filmtaal opzoekt. Zijn films zitten vol momenten van pure schoonheid, waarbij de dialogen naar de achtergrond verdwijnen ten gunste van de beweging. Heat en The Insider zijn mijn favorieten’, zegt Driver. ‘Op de set van Ferrari hebben Michael en ik een sterke band ontwikkeld. Ik voel me vereerd dat ik in dezelfde industrie mag werken als een man zoals hij. Weet je, Hollywood kan soms een oppervlakkige plek zijn, maar door samen te werken met Michael, leerde ik opnieuw van mijn werk en de filmwereld te houden.’
Met een achternaam die voorbestemd lijkt voor auto’s en asfalt, geeft Driver gestalte aan een even elegant als gekweld figuur. Het is dankzij zijn diep bezorgde blik dat je vóélt wat een enorme risico’s de piloten tijdens de races nemen. ‘De film roept vragen op die verder reiken dan het racecircuit. Welke risico’s we bereid zijn te nemen in het leven, bijvoorbeeld. Alles is nu natuurlijk een stuk veiliger dan in Enzo’s tijd, maar ik moet toegeven dat gevaar me erg aantrekt. Ik heb de neiging om comfort en veiligheid te wantrouwen. Ik heb altijd al van hard rijden gehouden. Toen ik als tiener net mijn rijbewijs had behaald, stapelden de snelheidsboetes zich op. Ik kon er niets aan doen, het was sterker dan ik. Maar nu ik kinderen heb, ben ik voorzichtiger. In autosport zelf ben ik dan weer niet zo geïnteresseerd. Ik volg de races niet.’
Uiteindelijk is Ferrari niet meer dan het verhaal van het hobbelige parcours van een man die geplaagd wordt door persoonlijke en professionele crisissen, zegt Driver. ‘Tijdens de opnames benadrukte Michael dat Enzo een echte competitiementaliteit had. Hij zette me achter het stuur van een racewagen om hem beter te begrijpen. Enzo slaagde er altijd in om geconcentreerd en waakzaam te blijven en niet in de valkuilen te trappen. Hij liet zich nooit afleiden. Hij bleef zelfs op de meest delicate momenten koelbloedig. Kortom: hij vertoonde in zijn dagelijkse leven voortdurend de kwaliteiten die een goede piloot nodig heeft.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
