10 relletjes op het Filmfestival van Cannes

Lars von Trier en Hitler, dode duiven en Jean-Luc Godard die Geraldine Chaplin een klap in het gezicht geeft. Sinds de eerste editie in 1946 heeft het Filmfestival in Cannes de nodige relletjes gekend. Een overzicht van de 10 meest ophefmakende voorvallen.

1. De Deense regisseur Lars von Trier kan de grootste rel op zijn naam schrijven. Tijdens een persconferentie over zijn film Melancholia zei hij over Hitler: “I understand Hitler. I think he did some wrong things, yes absolutely, but I can see him sitting in his bunker in the end. I think I understand the man.” Het werd hem niet in dank afgenomen. Lars von Trier moest het festival verlaten. Von Trier is ook dit jaar afwezig in Cannes, volgens de organisatoren is dat omdat hij te laat was met het indienen van zijn film Nymphomaniac en niet omdat von Trier niet meer welkom zou zijn.

2. Adolf Hitler zelf zorgde ervoor dat de eerste editie van het Filmfestival pas in 1946 en niet – zoals de bedoeling was – al in 1939 plaatsvond. Het idee voor een Frans filmfestival ontstond in de jaren dertig van de vorige eeuw omdat het fascistische regime zich te veel bemoeide met het filmfestival in Venetië. Maar door Hitler’s inval in Polen werd het Filmfestival in Cannes afgelast om pas na de oorlog van start te gaan.

3. B-film actrice Simone Silva zou al lang vergeten zijn, ware het niet dat ze in 1954 voor een grote rel in Cannes zorgde. De actrice zou naar eigen zeggen alles doen om in de publiciteit te komen. Dat bewees ze in Cannes door tijdens een fotosessie samen met Robert Mitchum haar T-shirt uit te trekken en topless voor de camera’s te poseren.

4. In 1960 won La Dolce Vita van de Italiaanse regisseur Federico Fellini een Gouden Palm, maar de film werd door de Katholieke Kerk in de ban gedaan omdat Rome en zijn inwoners veel te losbandig werden voorgesteld. De film kreeg er alleen maar meer aandacht door, maar werd in verschillende landen waaronder Spanje voor lange tijd verboden.

5. Ook de Spaanse regisseur Luis Buñuel krijgt het Vaticaan op zijn dak met zijn film Viridiana over het leven van een jonge non en de problematische verhouding met haar oom. De Spaanse dictator Franco probeerde te voorkomen dat de film in Cannes vertoond werd, maar dat lukte niet. Wel verbood hij de film daarna in Spanje.

6. Het Festival in 1968 werd gedomineerd door de studentenprotesten die in dat jaar overal in Frankrijk plaatsvonden. François Truffaut en Jean-Luc Godard toonde hun solidariteit met de studenten door tijdens de vertoning van de Spaanse film Peppermint Frappé in de gordijnen te gaan hangen en te verhinderen dat het publiek de film kon zien. Hoofdrolspeelster Geraldine Chaplin steunde het protest, maar Jean-Luc Godard dacht juist dat ze het protest wilde hinderen en gaf haar een stomp in het gezicht. Het festival werd in verband met de protesten en rellen in Frankrijk uiteindelijk vroegtijdig gestopt.

7. Spike Lee, sowieso al niet op zijn mondje gevallen, maakte het in Cannes in 1989 wel erg bont. Regisseur en juryvoorzitter Wim Wenders vertelde dat hij Lee’s film Do the Right Thing niet had bekroond met een Gouden Palm omdat hij het belangrijkste filmpersonage Mookie, gespeeld door Lee zelf, niet heroïsch vond. Lee was woedend: “Wim Wenders had better watch out ‘cause I’m waiting for his ass. Somewhere deep in my closet I have a Louisville Slugger bat with Wenders’ name on it.”

8. Regisseurs hebben er heel wat voor over om aandacht te krijgen voor hun films. En dat kreeg de Britse regisseur Michael Winterbottom. Hij en de cast van zijn film 24-Hour Party People bekogelden elkaar in 2001 op het strand met dode duiven. Het deed zijn film geen kwaad, maar hij mocht niet meer op het strand komen.

9. In 2004 kreeg Michael Moore een Gouden Palm voor zijn documentaire Fahrenheit 9/11. Toen hij de prijs in ontvangst nam kreeg hij een staande ovatie. Maar critici en zelfs de directeur van het filmfestival Gilles Jacob hadden het gevoel dat de film de prijs om politieke redenen had gewonnen en niet om de kwaliteit. Toenmalig juryvoorzitter Quentin Tarantino heeft altijd het tegendeel beweerd.

10. Dit jaar is slechts één vrouwelijke regisseur in de running voor een prijs. Nog een verbetering ten opzichte van vorig jaar toen er geen enkele film geregisseerd door een vrouw geselecteerd werd. Vorig jaar schreef een groep vrouwelijke filmmakers een protestbrief in Le Monde waarin ze beweerden dat een vrouw enkel de beroemde trappen op zal mogen lopen naast een beroemde ‘prince charming’, maar voorlopig nog zonder succes. (Flavorwire/MS)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content