Volgens de beheerovereenkomst moet de VRT zoveel mogelijk doelgroepen in Vlaanderen bereiken. Daar horen ook de masochisten bij. Want wie anders denkt na bijna twee jaar nieuwsuitzendingen over coronamaatregelen: ‘We gaan drie opeenvolgende dinsdagavonden heerlijk ontspannen bij een samenvatting van alle journaals waarin maatregelen werden aangekondigd, weer afgekondigd en opnieuw aangekondigd. Een mens zou dat wel eens kunnen vergeten.’
Misschien willen we dat wel, dit gewoon vergeten en er vooral niet nog eens in gecondenseerde vorm mee geconfronteerd worden. Maar dat is buiten de altijd netjes gestreken Michaël Van Droogenbroeck gerekend. Hij nodigde de politieke hoofdrolspelers van de coronacrisis uit voor een gesprek onder vier ogen. Het klinkt alsof Van Droogenbroeck op een missie is waarbij hij alle stenen wil omdraaien, maar geen enkele politicus die op de stoel plaatsneemt, vertelt iets anders dan wat we de voorbije maanden al hoorden.
Wacht. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik nog niet wist dat minister Verlinden niet de eerste dag waarop de kappers weer openden haar haar liet knippen, maar toch wel die eerste week. Het is toch maar mooi een bekentenis die Van Droogenbroeck haar ontlokte met de gedurfde vraag: ‘En wanneer ging u naar de kapper?’ Jambon moest dan weer bekennen dat zijn uitspraak over het brandende huis niet de meest gelukkige was en Vandenbroucke gaf een masterclass over de ware betekenis van ‘het rijk der vrijheid’. Dat kwam niet neer op iedereen doet zijn goesting en daarmee uit. ‘Ik heb de vrijheid zo lief dat ik ze eerlijk wil verdelen’, doceerde Vandenbroucke.
Nou, daar dachten de betogers die een enkele keer vrolijk en daarna vooral grimmig en nietsontziend door de straten van Brussel trokken wel even anders over. ‘Liberté’, ‘vrijheid’, schreeuwden ze zichzelf schor en die is hen zo lief dat ze er geen graten in zagen om samen te spannen met extreemrechts.
Die laatste protesten komen niet aan bod in Op slot. Het is het nadeel van iedere terugblik die gedraaid wordt op het ogenblik dat de feiten nog niet voorbij zijn. Het is ook het nadeel van de vorm waarvoor in Op slot gekozen werd. Meer dan een collage van nieuwsberichten, uitgebreid met wat gesprekken en korte portretten van mensen die zwarte sneeuw zagen tijdens deze aanslepende gezondheidscrisis, is de driedelige reeks niet. Van Droogenbroeck rakelt nog maar eens op wat we ondertussen al maanden dag in dag uit te horen krijgen en blijft daarbij even blind voor zaken waar het al die tijd veel te weinig over ging.
Misschien willen we de coronamaatregelen wel gewoon vergeten. Maar dat is buiten Michaël Van Droogenbroeck gerekend.
Dat vijftig procent van de wereldbevolking nog niet gevaccineerd is bijvoorbeeld, niet omdat ze niet zouden willen, maar omdat er simpelweg geen vaccins voor hen beschikbaar zijn. Of dat het coronavirus een zoönose is en dat het tempo waarmee de moderne mens wouden omhakt de kans dat een virus van dier op mens overspringt enkel vergroot. Of dat de broeihaarden van nieuwe virussen zich ook gewoon onder onze neus bevinden, in de intensieve veeteelt waar dieren zo gefokt worden dat hun immuunsysteem verzwakt. Het zijn maar enkele voorbeelden van thema’s die een driedelige reeks over corona had kunnen aansnijden, maar men koos liever voor opgewarmde kost en recyclage van journaalbeelden.
Misschien denkt men dat de doelgroep voor een diepteduik in deze crisis te klein is. Dat is mogelijk. Maar je maakt me niet wijs dat de groep masochisten in Vlaanderen zoveel groter is.
Dinsdag 21/12, 21.20, Canvas *
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
