Hun eerste eigen animatieserie Ridder Muis gaat vandaag in première op Ketnet, is meermaals te zien op het jeugdfilmfestival JEF én wordt in Duitsland en Ierland uitgezonden. Dat de Lierse animatiestudio Fabrique Fantastique internationale allure heeft, staat dus stilaan buiten kijf. Wij spraken met de man erachter.
Schermen vol 3D-figuren, indrukwekkende animatie-achtergronden en programmeertaal waar ik zelf geen jota van begrijp: we zijn in het hart van Fabrique Fantastique, het animatiebedrijf dat oprichter Tom Van Gestel vijf jaar geleden uit de grond stampte in Lier. Ze hebben hier onder meer een reeks rond Knack Focus‘ strip(anti)held Boerke op stapel staan, maar eerst is er Sir Mouse of Ridder Muis, de eerste eigen animatieserie van Fabrique Fantastique. En die vertoont wel enige gelijkenis met South Park.
Tom Van Gestel: Ketnet, dat dit project al steunt van toen er alleen nog maar krijtlijnen waren, heeft het idee omarmd dat de muis op het einde van elke aflevering ontploft, op voorwaarde dat daar een emotionele aanleiding voor zou zijn. (lacht)
Een concept dat we herkennen uit de eerste seizoenen van South Park, waarin ook een personage zit dat het einde niet vaak haalt.
Van Gestel: Kenny, bedoel je? (lacht) Ja, South Park vind ik heel goed.
Hoe wij ons van de rest onderscheiden? Door iets dat we ‘animeleon’ noemen. Onze artiesten leren elkaar hun talenten aan, en na twee, drie jaar zijn ze multigetalenteerd. Zoals kameleons.
Een aflevering van Ridder Muis duurt 15 minuten, maar hoe lang doe je erover om er één te maken?
Van Gestel: Mocht iemand een aflevering in zijn eentje in elkaar steken, zou die daar 166 dagen over doen. Maar in werkelijkheid duurt het natuurlijk nog veel langer, want in die 166 dagen tellen we het financieringsproces of het schrijven van het verhaal nog niet eens mee. We hebben 18 maanden aan de hele reeks gewerkt. ‘We’, dat is ons team in Vlaanderen, dat uit een twintigtal mensen bestaat, samen met nog zes à zeven Ieren en een twintigkoppige ploeg uit Duitsland.
Duitsland, Ierland: zijn jullie de buitenlandse markt aan het veroveren?
Van Gestel: Ridder Muis kost 3,5 miljoen om te maken. Je kunt een behoorlijk deel van dat bedrag in Vlaanderen bij elkaar rapen, maar niet het volledige. Wij werken altijd met coproducties. We hebben nu een Duitse partner gevonden die de zender SWR kon overtuigen, en een Ierse partner die RTE zover heeft kunnen krijgen om in dit project te investeren. Er wordt dus zowel hier als in Duitsland en in Ierland aan Ridder Muis gewerkt. Omdat ze ons financieren, hebben ze ook een zeg in wat wij maken. Daar moeten we rekening mee houden, en dat is niet altijd even eenvoudig. Wij hebben zelf een duidelijk idee over wat Ridder Muis moet zijn, en dan krijg je te maken met al die zenders en investeerders die dat idee mee gaan kneden, er een iets andere kijk op hebben. Het is de kunst om daar goed mee om te gaan. Als Duitsland 400.000 euro op tafel legt, houden we echt wel rekening met hun opmerkingen.
Internationaal zijn er uiteraard nog heel wat andere, grote animatiespelers te vinden. Disney, om er maar eentje te noemen. Hoe onderscheiden jullie je van de rest?
Van Gestel: Door iets wat wij hier ‘animeleon’ noemen.
Dat moet je toch even uitleggen.
Van Gestel: Al onze artiesten leren elkaar hun talenten aan, daar plannen we echt momenten voor in. Dat maakt hen na twee à drie jaar ‘multigetalenteerd’, zoals kameleons dus. Mocht je voor elk project met nieuwe mensen werken – wat bij veel animatiebedrijven gebeurt – moet je die telkens weer leren kennen, hun manier van werken leren begrijpen. Wij zitten hier altijd samen met dezelfde mensen, iedereen is op elkaar afgestemd. Daardoor kunnen we zeer snel nieuwe projecten opstarten, en zijn we een interessante partij voor vlugge, plotse opdrachten.
Maar de projecten die we doen, moeten ook waardevol zijn, zowel inhoudelijk als visueel. Kinderen moeten er iets uit kunnen leren. We willen de karakters en de verhalen ook buiten het tv-gegeven exploiteren. Soms worden in Vlaanderen animatieproducties gemaakt die op tv komen en daar stopt het dan. Bij ons werkt het niet zo. Van Ridder Muis maken we nu bijvoorbeeld ook een theaterstuk. Daarbij geldt dat we de kinderen in hun intelligentie en fantasie respecteren. De acteurs mogen dus geen ‘kinderlijke’ dingen gaan doen. We willen ervoor zorgen dat de kinderen op de tippen van hun tenen moeten gaan staan om alles te kunnen volgen. Anders valt er niets te leren voor hen.
Een theaterstuk linken we niet meteen aan een animatiebedrijf. Jullie hebben dus nog grotere ambities dan enkel animatie?
Van Gestel: Ja, maar we zullen altijd blijven vertrekken vanuit animatie. Ik denk trouwens dat een project enkel maar duurzaam kan zijn als je ervoor zorgt dat je naast de serie op zich, ook op andere manieren inkomsten genereert. Op die manier zorg je voor een zeker comfort voor je studio en kan je makkelijker nieuwe projecten opstarten.
Zijn er bepaalde aspecten aan het maken van een animatiereeks waar mensen zoals ik geen rekening mee houden, maar die toch enorm belangrijk zijn?
Van Gestel: Onze artiesten moeten zes seconden per dag animeren. Dat is gigantisch veel werk. Alles wordt daarom tot op de millimeter opgevolgd. Want alle lonen samen kosten ons 100.000 euro per maand. Zit je een maand op het verkeerde spoor? Dan is het gedaan en heb je niets aan de serie verdiend.
Jullie hebben naast projecten voor kinderen ook al producties voor een volwassen publiek gemaakt. Waar zit het grote verschil?
Van Gestel: We zoeken het kind in onszelf op en toetsen daar dan alles mee af. Slapstick werkt bijvoorbeeld heel goed bij de doelgroep. In Ridder Muis hebben we ook een andere manier van humor proberen te steken dan de humor die je zou verwachten. Moppen waar iets meer over nagedacht is, niet zomaar ‘Jos laat een scheet en de rest lacht’. Het mocht een beetje meer Monty Python zijn dan dat.
Bedenken jullie die moppen zelf?
Van Gestel: Nee, ik stel een hoofschrijver aan en bepaal samen met hem de richting die we uitgaan, ook qua humor. Wat ik echt prachtig vind: het verhaal wordt in fases aan mij getoond en dan praten we soms een halve dag over een personage dat niet bestaat, alsof we over een echte mens bezig zijn. Na zo’n gesprek denk ik altijd: als je het een halve dag kunt hebben over personages die je zelf bedacht hebt en zo op een professionele manier bezig kunt zijn met verhalen, dan ben je toch het mooiste beroep ter wereld aan het doen! Als we personages brengen, wil ik trouwens ook dat die oprecht zijn, dat je er emotioneel in kunt investeren. Ik wil karakters van wie de kijker zegt: met dát personage wil ik weleens aan de toog gaan hangen.
Ook de opvoeding, de bagage uit mijn leven beïnvloedt de manier waarop ik verhalen vertel, waar heel veel mensen zich dan aan kunnen spiegelen. Of juist niet. Ik ben zelf iemand die gevoelig is, en dat sluipt bijgevolg ook in mijn werk. Maar dat wil niet zeggen dat ik de drang voel om al te veel van mezelf in onze projecten te steken, het is iets onbewusts. Soms zeggen mensen me: we zien dat dat van jou is. Dat verbaast me, want de stijl is toch per productie anders.
Onze personages moeten oprecht zijn, emotioneel. Ik wil karakters van wie de kijker zegt: daar wil ik weleens mee aan de toog gaan hangen.
Beheerst animatie jouw leven?
Van Gestel: Nee. (lacht) Ik ben een redelijk simpele jongen, ik kan mijn werk van me afzetten. Behalve als contracten in het gedrang komen of er zich ander, soortgelijk onrecht voordoet. Zulke zaken neem ik wel mee naar huis. Ik heb natuurlijk sensoren die constant aan staan – als ik in Italië zit en ik zie daar leuke figuurtjes op een vitrine getekend staan, zal ik daar een foto van nemen – maar ik ben niet het type dat elke dag tot een kot in de nacht het internet afschuimt om te zien welke artiest welke nieuwe serie heeft gemaakt. Dan praat ik liever met mijn vrouw en kinderen, of kijk ik samen met hen naar een serie op Netflix of zo.
Naar welke internationale producties kijk jij op?
Van Gestel: Een internationale serie die ik erg kon waarderen, is Love, Death & Robots, en dan vooral de aflevering The witness. Die is adembenemend. Heel gestileerd, en toch heel realistisch. Er zit een soort coolness in waar ik zelf ook altijd heel hard naar op zoek ben. Ook qua techniek was die aflevering fantastisch: het oogt allemaal een beetje in elkaar geflanst, de punk straalt er van af. Ik kan me echt in die technieken interesseren, maar niet in de namen van de art directors. Zo ver ga ik niet. (twijfelt) Alhoewel: in het geval van Love, Death & Robots heb ik het toch even fijntjes opgezocht. (lacht)
Er is iets in mij dat een afkeer heeft van dingen die té goed zijn afgewerkt. Dan vind ik de maker op een of andere manier niet meer zo interessant. (op dreef) Ik wil bij animatie vóélen dat er iemand achter zit die niet perfect is, maar er met hart en ziel aan gewerkt heeft, die er met zijn handen in heeft gezeten.
Zijn er zo nog meer dingen uit de animatiewereld waarvan jij het op je heupen krijgt?
Van Gestel: De Kidscreens in Miami, dat zijn congressen met alle kinderseries die wereldwijd aangeboden worden. Daar zijn heel succesvolle series bij, maar ik vind ze vaak enorm lelijk, ongeïnspireerd en clichématig. En toch koopt iedereen dat! Wijzelf willen niet per se iets maken dat globaal succes heeft. Als we kleine successen kunnen boeken die we zélf leuk vinden, is dat voor mij honderd keer beter dan een saaie serie die over de hele wereld verkocht wordt.
video1.0Vimeohttps://vimeo.com/Teaser Sir MouseFabrique Fantastiquehttps://vimeo.com/fabriquefantastique1plus
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
about the unusual friendship between a bossy knight Mouse
and her forgiving, gentle friend Dragon.https://i.vimeocdn.com/video/587713651_640.jpg640360https://i.vimeocdn.com/filter/overlay?src0=https%3A%2F%2Fi.vimeocdn.com%2Fvideo%2F587713651_640.jpg&src1=http%3A%2F%2Ff.vimeocdn.com%2Fp%2Fimages%2Fcrawler_play.png2016-08-22 04:35:56179726272/videos/179726272
Ridder Muis is vanaf 22/2 te zien op Ketnet en krijgt tussen 22/2 en 27/2 ook meerdere vertoningen op de verschillende locaties van het JEF Festival, waaronder het Zuiderpershuis, Antwerpen, CinemaZed, Leuven en Sphinx Cinema, Gent. Alle info: ketnet.be en jeffestival.be.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
