Belangrijkste trend? Het was ‘een boerenjaar voor het jeugdtheater’.
Van donderdag 31 augustus 2017 tot zaterdag 10 september 2017 vindt Het Theaterfestival plaats in en rond festivalcentrum Kaaitheater, Kaaistudio’s, BRONKS, Beursschouwburg, KVS, De Vaartkapoen, CC Strombeek/Grimbergen en CC Westrand/Dilbeek. Om de selectie samen te stellen bekeek de jury in totaal 372 voorstellingen. Allemaal waren ze minstens drie keer te zien in onze contreien, gingen ze tussen 1 mei vorig jaar en 1 mei dit jaar in première en hebben ze een Belgische of Nederlandse (co)producent.
Voorzitter Johan Thielemans, Charlotte De Somviele, Wouter Hillaert, Liv Laveyne, Marijn Lems, Pieter T’Jonck, Els Van Steenberghe, Samme Raeymaekers en Karel Vanhaesebrouck gingen heel breed: ‘Van grote repertoirestukken in klassieke schouwburgen tot conceptuele performances op een zakdoek groot, van pure dans voor een publiek van vooral professionals tot genereus locatietheater voor honderden families, van sociaal-artistiek tot hedendaags circus, van halve concerten tot hele marathons. Alleen opera en amateurtheater, stand-up comedy en musical vielen buiten de waaier, maar ook staken we wel eens onze neus binnen. Een mens moet ergens grenzen trekken.’
Was het de afgelopen jaren vaak stevig spieden om theater voor kinderen en jongeren in de selectie te krijgen, dan had de jury deze keer makkelijk een heel festival kunnen vullen met alleen straf jeugdtheater.
Boerenjaar voor het jeugdtheater
De jury merkt, in haar juryrapport, op dat de diversiteit meer dan ooit aanwezig was op de planken en dat ‘duistere relatie- en familiedrama’s’ maar evengoed ‘de onvermijdelijke vluchtelingenkwestie, de mondiale oorlogsindustrie, de toekomst van ons klimaat en de werking van het gerecht’ frequent aangesneden thema’s waren. Dé trend bleek evenwel het floreren van het jeugdtheater. ‘Was het de afgelopen jaren vaak stevig spieden om theater voor kinderen en jongeren in de selectie te krijgen, dan had de jury deze keer makkelijk een heel festival kunnen vullen met alleen straf jeugdtheater.’
De jury koos naar eigen zeggen niet zozeer voor ‘het beste’ maar voor de voorstellingen met ‘betekenis’. ‘Om wat dans en theater onderscheidt van de echte wereld: omdat ze werken met kwaliteiten, in plaats van met kwantiteiten. Het ging ons om hoe kunst méér kan dan de media om een nationaal trauma als Dutroux te helpen verwerken, méér dan cultuurfilosofen om het nihilisme van een tijdperk voelbaar te maken, méér dan cafégesprekken om te redetwisten over hoe we moeten samenleven.’
Opvallend: geen enkele Nederlandse voorstelling haalde de selectie. Een feit, maar geen statement, aldus de jury. In de selectie van het Nederlandse theaterfestival doken dan weer wél enkele Vlaamse voorstellingen op: Risjaar Drei (Toneelhuis), Five Easy Pieces (CAMPO) en Zvizdal (Berlin).
De selectie
1. alleen – tg STAN, een heerlijk machtsspel tussen actrice en schrijver, met elk twee heel verschillende poetica’s en achtergronden.
2. A Love Supreme – Salva Sanchis & Anne Teresa De Keersmaeker / Rosas, een spirituele improvisatie, zonder de minste zweverigheid. Puur genot voor oog en hart.
3. BUKO – Abattoir Fermé, een ware gebeurtenis, ambachtelijk precies, maar vooral stinkend en klevend als kots. Met dit magistraal portret demonstreert Abattoir Fermé wat waarlijk populair theater kan en moet zijn: weerbarstig, geestig, ontroerend, grotesk, maar vooral lillend als het leven zelf.
4. CHASSE PATATE – Studio ORKA, een belevenis waarin élk object en élke ruimte zomaar kan veranderen in een theatrale figuur met een eigen karakter en levensgeschiedenis. Géén toeschouwer die hier zijn kinderlijke verwondering nog in het gareel kan houden.
5. EVOL – Claire Croizé, Hedendaagse dans en romantiek doen elkaar zelden goed, maar EVOL bewijst het tegendeel. Croizé drappeert haar voorstelling als een warm deken rond het publiek. Zelden zie je dans zo bezield zijn.
6. Five Easy Pieces – Milo Rau / IIPM / CAMPO, zijn wrange humor én zijn politiek-maatschappelijke engagement maken van Five Easy Pieces een van de meest beklijvende theaterervaringen van het afgelopen seizoen.
7. Infini 1-15 – Decoratelier/Jozef Wouters, een onderzoek naar welke (utopische) landschappen we vandaag in het theater moeten verbeelden, maar ook naar het kijken zelf.
8. Klutserkrakkekilililokatastrof – fABULEUS & Ballet Dommage, een voorstelling die allerminst een catastrofe is, maar juist onstuimig jeugdtheater van de bovenste plank.
9. Malcolm X – Junior Mthombeni, Fikry El Azzouzi & Cesar Janssens / KVS, Malcolm X wist als geen ander openbaar debat op te wekken, net omdat ze – op het grote podium – de blanke meerderheid in theater voor één keer tot voorwerp maakt. Voor, tussen of tegen: theater dat op die manier iedereen tot een positie dwingt, blijft uitzonderlijk.
10. Niets – De Nwe Tijd & hetpaleis, gaat ergens over dat veel verder reikt dan alleen zijn fantasierijke mise-en-scène en zijn verzamelde acteertalent uit Noord en Zuid. Deze voorstelling werkt zich voorbij al te makkelijk nihilisme en durft het theater terug een zending te geven. ‘Trance’ is het foute woord voor zoveel hoogstaande directe betrokkenheid, maar je maakt hier als kijker wel iets mee dat minstens zo bijzonder voelt.
11. Radical Light – Salva Sanchis, ‘Trance’ is het foute woord voor zoveel hoogstaande directe betrokkenheid, maar je maakt hier als kijker wel iets mee dat minstens zo bijzonder voelt.
12. Risjaar Drei – Olympique Dramatique & Toneelhuis, Met Risjaar Drei bewijzen Olympique Dramatique en Toneelhuis hoe vitaal een stuk ‘uit het ijzeren repertoire’ kan zijn, hoe sterk het de eigen verbeelding kan stimuleren. Met verve tonen Stijn Van Opstal en Tom Dewispelaere welke rijke bronnen er in de toneelliteratuur te vinden zijn.
Alle info: www.theaterfestival.be
Festivaltrailer:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier