Vorige lente, bij het begin van de lockdown, kreeg gitarist Bruno De Groote een herseninfarct. Nu stapt hij uit dEUS. ‘Een internationale tournee en zelfs drukke studiodagen: daar keek ik niet meer naar uit.’
In februari 2018 ging er een schok door de Belgische muziekscene. dEUS had een nieuwe gitarist: Bruno De Groote. ‘Super Bruno’, zoals hij aan het conservatorium werd genoemd, zou dEUS wellicht een nieuwe klankkleur geven. De man is gepokt en gemazeld in de blues en de jazz, en kent wereldmuziek uit landen die nog ontdekt moeten worden.
Vandaag kwam het nieuws, en alweer met een schok: De Groote verlaat dEUS, niet vanwege muzikale meningsverschillen, maar om medische redenen. Een herseninfarct, daar kan geen rock-‘n-roll tegenop.
Wanneer heb je het herseninfarct gekregen?
Bruno De Groote: In de lente van 2020, bij het begin van de lockdown. Plots kon ik geen woord uitbrengen. Na een halfuurtje werd dat onbegrijpelijk gebazel. Laat dit een goeie gelegenheid zijn om aan iedereen te zeggen: als je dat voelt, moet je onmiddellijk naar de spoed. Dat heb ik niet gedaan. Net toen ik dacht dat ik me met de ambulance moest laten afvoeren, kwam mijn spraakvermogen terug. Als een vloed: ik ratelde en ratelde zonder ophouden, om mezelf ervan te overtuigen dat het nog lukte. Ik ging slapen, maakte de volgende ochtend een mooie, lange wandeling naar het ziekenhuis. Daar hebben ze mij ongelooflijk onder mijn voeten gegeven omdat ik zo lang gewacht had, en ze hebben me er voor lange tijd gehouden.
‘Ik voel dat mijn lijf een stevige klap heeft gekregen, en dat het me deugd doet om het wat kalmer aan te doen.’
Ik heb weleens gedacht: ik zal nooit meer gitaarspelen. Maar op de een of andere manier was mijn spirit zeer goed. Ik heb me natuurlijk vaak afgevraagd of dit sporen zou nalaten in het dagelijkse leven, maar dat is niet echt zo. Ik heb zo goed als geen blijvend letsel. Maar ik voel wel dat mijn lijf een stevige klap heeft gekregen, en dat het me deugd doet om het wat kalmer aan te doen.
Eigenlijk was ik dat al jaren van plan, ik verlangde naar een eenvoudig leven. Maar toen kwam die gekke vraag van dEUS om mee te spelen, en was het weg met de rust. (lacht) Maar ik ben natuurlijk wél blij dat ik het meegemaakt heb.
Op welk moment heb je voor jezelf beslist: ik moet ermee ophouden bij dEUS?
De Groote: Mijn frank is traag gevallen. Ik merkte dat ik het een beetje liet afweten in de groep. Ik stelde me wat minder betrokken op – wat zij ook wel merkten. Toen werd het voor mij wel duidelijk dat ik eraan toe was om bij de volgende concertaanvraag ‘nee’ te zeggen. De vraag kwam van Pukkelpop. En ik zei ‘nee’.
Hoe reageerden de bandleden?
De Groote: Uiteraard een beetje teleurgesteld. Maar tegelijkertijd hadden ze het ook al in de smiezen – ik had al eens gezegd dat ik er niet meer met mijn hart bij was en er niet naar uitkeek om weer in de helse drukte te belanden die daar kan toeslaan. Een internationale tournee is niet niks, en zelfs drukke studiodagen met dEUS zijn heel intensief. Daar keek ik niet meer naar uit.
Je hebt drie jaar in de groep gezeten. Wat was voor jou het fijnste moment?
De Groote: Er waren er heel veel. (denkt na) Het zal wel raar klinken, maar mijn auditie. (lacht) Die was heel fijn, en de eerste try-outs in de Pekfabrik, onder de Vantage Point-studio van dEUS. Ik hield ervan om in zo’n kleine ruimte te spelen. En natuurlijk zijn er op de Ideal Crash-tour veel memorabele concerten geweest.
‘Ik merkte dat ik het een beetje liet afweten in de groep. Ik stelde me wat minder betrokken op – wat zij ook wel merkten.’
Weet je, ergens had ik nog een verre jongensdroom om een internationale, intensieve tournee te kunnen meemaken. Dat kan ik dan toch ook weer afvinken. Ik heb als gitarist enorm veel kansen gekregen in mijn carrière, en dEUS is daar een grote belevenis in geweest.
Zullen we nog dEUS-opnames met jou op gitaar te horen krijgen?
De Groote: Het zou kunnen. Er bestaan enkele nummers die we samen gemaakt hebben, maar die hebben nog niet hun definitieve vorm. Het is afwachten of die versies het album halen.
Tot slot: wat nu, Bruno?
De Groote: Ondanks de regen zit ik nu lekker in de natuur, op mijn favoriete plekje bij een vijver. Ik zei het al: al voor dEUS was ik een beetje klaar met het carrièregedoe. Ik heb zo veel kansen gekregen, ik heb zo veel dromen kunnen waarmaken, ik heb me heel breed kunnen ontwikkelen als muzikant. Die ambitie en dat ego zijn genoeg gevoed. Tijd om een beetje terug te plooien. Maar ik blijf verknocht aan mijn gitaren. Ik studeer weer keihard, van klassieke harmonie tot bebop en exotische toonladders. Ik leer enorm veel bij. Mijn vingers doen zeer van het spelen, heerlijk. Ik speel soloconcerten, componeer weer voor mijn duo met contrabassist Ben Faes, en als iemand mij belt, neem ik de telefoon op.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
