Daar is ie dan. Na twaalf jaar heeft Tim Vanhamel Millionaire nieuw leven ingeblazen, maar wat nog veel heuglijker is: de mogelijkheden zijn weer eindeloos.
Millionaire – Sciencing ****
Sciencing is namelijk de wederopstanding van Tim Vanhamel als draaischijf van zijn eigen creatieve universum, nadat hij zich de voorbije jaren in dienende rollen bij Magnus en The Hickey Underworld had genesteld. Millionaires derde, opgenomen in een afgelegen studio op Costa Rica – ándere studio’s vindt men daar niet -, vormt de artistieke weerslag van zijn recente trips, in de wereld daarbuiten maar ook in zichzelf.
Goed, het valt dezer dagen niet mee om ernst te bewaren aangaande spiritualiteit, een trendy begrip dat voeding geeft aan columns in vrouwenbladen en ochtendlijke kletspraatjes op de commerciële radio. Vanhamel lacht er niet mee. Op Sciencing samplet hij een exposé van de in de oosterse filosofie gemazelde Britse schrijver Alan Watts. Roept hij deemoedig Visjnoe, Krisjna én Sjiva aan. En zoekt hij antwoorden in ’the belly of the beast’, ‘a world beyond the sky’ en andere slaapvisioenen.
Die zoektocht heeft een al even kronkelige, in schemer badende plaat voortgebracht, waarin men ook als luisteraar aanvankelijk op de tastzin is aangewezen. I’m Not Who You Think You Are en Under a Bamboo Moon rollen de loper uit naar een broeierig oord van voodoo en bezetenheid. De drumpatronen zijn slepend maar onverzettelijk, funk en rock stoeien er naar Jimi Hendrix’ voorbeeld, een snerpende gitaarsolo danst voor een transparant gordijn van synths. Al na twee nummers lijkt Vanhamel zijn fantasie te hebben verbrast.
Maar het verhaal is nog niet eens halfweg. Want na Love Has Eyes en Guru’s Feet, nog twee songs die op een haast rituele opwinding drijven, bestaat Silent River dankzij een lome elektronische shufflebeat, bluesy, door het duister klievende licks en vooral de duetstem van de Canadese zangeres Clara Klein. Prachtig. Back In You en Wastelands zijn dan weer schelpen waarin men achtereenvolgens DJ Shadow en Serge Gainsbourg kan horen.
Klap op de vuurpijl is afsluiter L’homme sans corps: een zinnelijke ballade in het Frans, mon dieu. Vanhamel, met heliumstem, lijkt daarin thuis te landen: ‘Le bruit intérieur/ Est un son amoureux.’
Hoe donker en extravagant Sciencing eerst ook mag lijken, uiteindelijk is het de veelkleurige vurigheid ervan die blijft hangen. ‘I’m a love child’, had Vanhamel helemaal aan het begin al medegedeeld. Daar zult u niet naast kunnen luisteren.
DOWNLOADTIPS: I’m Not Who You Think You Are / Silent River / L’homme sans corps
