DA GIG: Mintzkov in de Balzaal van Vooruit, Gent op 15/11.

IN EEN ZIN: Hemelse pop met weerhaakjes.

HOOGTEPUNTEN: 'Author of the Play', 'One Equals A Lot', 'Word of Mouth', 'Miles Ahead', 'Wonderful' etc. etc.

DIEPTEPUNTEN: geen

BESTE QUOTE van Philip Bosschaerts, ter aankondiging van 'Day One': "Dit dragen we op aan Jasper Maekelberg, de geluidstechnicus die ons 'Sky Hits Ground' hielp in te blikken en vanavond met zijn band, Faces on TV, ons voorprogramma heeft verzorgd. Hopelijk schoppen ze het ver in De Nieuwe Lichting."

De sound van Mintzkov berust op de unieke chemie die ontstaat wanneer de vijf groepsleden, allemaal verschillende maar gelijkwaardige persoonlijkheden, samen hun instrumenten inpluggen. Zanger-gitarist Philip Bosschaerts levert weliswaar het basismateriaal, maar de ideeënrijkdom van de songs is een gemeenschappelijke verdienste.

De nummers van Mintzkov zijn meestal voorzien van vernuftig geconstrueerde melodieën, die zich in een mum van tijd in je geheugen nestelen, al zitten er, onderhuids, ook vaak auditieve weerhaakjes in verborgen. De muziek van het gezelschap staat voor een nagenoeg perfecte combinatie van leftfield-experiment met pure pop, van prikkeldraad met fluweel. Dat leidt tot liedjes die je steevast overrompelen en bij je nekvel grijpen zoals een tijgerin dat met haar welpen doet.

Het onlangs verschenen 'Sky Hits Ground' geldt voor Mintzkov als een onafhankelijkheidsverklaring. Tijdens de opnamen van dat werkstuk nam de groep, van productie tot hoesontwerp, voor het eerst zelf alle touwtjes in handen. Tegelijk is het een plaat die tussen hoop en wanhoop balanceert: de opnamen werden overschaduwd door de dood van Bert Van den Roye, de vroegere gitarist van het kwintet, en de levensbedreigende ziekte van een andere vriend.

Gelukkig zijn de teksten van Philip Bosschaerts echter dermate open dat iedere luisteraar er zijn eigen verhaal op kan projecteren. Op twee nummers na kwam 'Sky Hits Ground' in Gent integraal voorbij, maar de vorige drie langspelers van Mintzkov werden zeker niet over het hoofd gezien.

Sensueel

Vanaf opener 'All Names Have Been Changed' kwamen alle kwaliteiten van de groep meteen duidelijk naar boven. De stem van Bosschaerts, die zowel kracht als kwetsbaarheid uitstraalde. De soms dwarse maar altijd inventieve leads van Daan Scheltjens, die subtiel verweven werden met de gitaarlijnen van de zanger. De toetsenpartijen van Pascal Oorts die op een smaakvolle manier de gaatjes in de songs vulden zonder ze de adem af te snijden. De eigenzinnige maar altijd sensuele basverrichtingen van Lies Lorquet, die zich met haar fraaie vocale harmonieën opwierp als de Kim Deal van de lage landen. En niet te vergeten: de even grillige als strakke ritmen van monsterdrummer Min Chul Van Steenkiste, waar songs als 'Old Worlds', 'Runner's High' en 'Opening Fire' hun onontkoombare drive aan ontleenden.

Uit de nieuwe cd onthielden we voorts het donkere 'Ages and Days', dat voor de gelegenheid een dubby jasje kreeg aangemeten; het springerige 'Arena' dat je hetzelfde gevoel van spanning gaf als het moment waarop een vliegtuig zich, met loeiende turbines, losmaakt van de grond, en een hemelse popsong als 'Word of Mouth'. Het onkarakteristieke 'Slow Motion, Full Ahead' -funky gitaren, hiphopbeat- bleek ook live fantastisch te werken. Het pizzicato-effect dat Pascal Oorts aan het eind uit zijn klavieren plukte, klonk zelfs lichtjes geniaal.

Koebel

Uiteraard stonden ook heel wat oudere nummers op het menu. Het met wahwah-keyboards versierde 'Author of the Play', mocht al tijdens het eerste kwartier uit zijn kooi. In het door een koebel ingerinkelde 'One Equals A Lot' zat een vals einde verstopt, waarna de gitaren heerlijk zigzaggend uit de bocht vlogen. Lies Lorquet (door Bosschaerts geïntroduceerd als Elizabeth) mocht hier een stukje solo zingen en prompt vroeg je je af waarom dat niet wat vaker gebeurt. 'Miles Ahead', één van de weinige echte rustpunten in de set en naar ons gevoel een onbetwiste wereldsong, was gezegend met een melodie die je, mocht dat gekund hebben, ter plekke had willen oppeuzelen.

En dan moesten de échte radiohits nog komen: 'Mimosa', met dat zacht spinnende orgeltje, het veerkrachtige 'Ruby Red', het door Bosschaerts in zijn eentje ingezette 'Return and Smile', de energieke post-punk van 'The State We're In'... Eén voor een werden ze zo trefzeker de zaal ingevuurd, dat weerstand bieden zinloos was.

Tijdens de bissen trakteerde de groep op een onstuimige, 'gemintzkoviseerde' versie van Stromaes 'Formidable' ('Wonderful' in het Engels), die in elkaar werd geknutseld voor Studio Brussel, maar hopelijk dra als single verschijnt. En wie het verhaal van Mintzkov al volgt sinds de vroegste hoofdstukken werden neergepend, zal wellicht blij verrast zijn geweest met uitsmijter 'United Something', uit debuut-cd 'M For Means and L For Love'.

De jongste jaren is de fanbase van Mintzkov in Europa aanzienlijk gegroeid, maar na zijn zoveelste voortreffelijke concert blijven we ons vruchteloos afvragen waarom deze band nog steeds niet wereldberoemd is. Tijd dus om die doofheidsepidemie eens kordaat aan te pakken. Want horen is geloven.

Dirk Steenhaut

Mintzkov treedt op woensdag 20 november nog op in Het Depot in Leuven en toert daarna door Nederland.

DE SETLIST: All Names Have Been Changed / Author of the Play / Old Worlds/ Runner's High / Ages and Days / Word Of Mouth / Day One / One Equals A Lot / Miles Ahead / Mimosa / Ruby Red / Opening Fire / Slow Motion, Full Ahead / The State We're In / Weapons // Return and Smile / Wonderful / United Something.

De sound van Mintzkov berust op de unieke chemie die ontstaat wanneer de vijf groepsleden, allemaal verschillende maar gelijkwaardige persoonlijkheden, samen hun instrumenten inpluggen. Zanger-gitarist Philip Bosschaerts levert weliswaar het basismateriaal, maar de ideeënrijkdom van de songs is een gemeenschappelijke verdienste. De nummers van Mintzkov zijn meestal voorzien van vernuftig geconstrueerde melodieën, die zich in een mum van tijd in je geheugen nestelen, al zitten er, onderhuids, ook vaak auditieve weerhaakjes in verborgen. De muziek van het gezelschap staat voor een nagenoeg perfecte combinatie van leftfield-experiment met pure pop, van prikkeldraad met fluweel. Dat leidt tot liedjes die je steevast overrompelen en bij je nekvel grijpen zoals een tijgerin dat met haar welpen doet. Het onlangs verschenen 'Sky Hits Ground' geldt voor Mintzkov als een onafhankelijkheidsverklaring. Tijdens de opnamen van dat werkstuk nam de groep, van productie tot hoesontwerp, voor het eerst zelf alle touwtjes in handen. Tegelijk is het een plaat die tussen hoop en wanhoop balanceert: de opnamen werden overschaduwd door de dood van Bert Van den Roye, de vroegere gitarist van het kwintet, en de levensbedreigende ziekte van een andere vriend. Gelukkig zijn de teksten van Philip Bosschaerts echter dermate open dat iedere luisteraar er zijn eigen verhaal op kan projecteren. Op twee nummers na kwam 'Sky Hits Ground' in Gent integraal voorbij, maar de vorige drie langspelers van Mintzkov werden zeker niet over het hoofd gezien. Sensueel Vanaf opener 'All Names Have Been Changed' kwamen alle kwaliteiten van de groep meteen duidelijk naar boven. De stem van Bosschaerts, die zowel kracht als kwetsbaarheid uitstraalde. De soms dwarse maar altijd inventieve leads van Daan Scheltjens, die subtiel verweven werden met de gitaarlijnen van de zanger. De toetsenpartijen van Pascal Oorts die op een smaakvolle manier de gaatjes in de songs vulden zonder ze de adem af te snijden. De eigenzinnige maar altijd sensuele basverrichtingen van Lies Lorquet, die zich met haar fraaie vocale harmonieën opwierp als de Kim Deal van de lage landen. En niet te vergeten: de even grillige als strakke ritmen van monsterdrummer Min Chul Van Steenkiste, waar songs als 'Old Worlds', 'Runner's High' en 'Opening Fire' hun onontkoombare drive aan ontleenden. Uit de nieuwe cd onthielden we voorts het donkere 'Ages and Days', dat voor de gelegenheid een dubby jasje kreeg aangemeten; het springerige 'Arena' dat je hetzelfde gevoel van spanning gaf als het moment waarop een vliegtuig zich, met loeiende turbines, losmaakt van de grond, en een hemelse popsong als 'Word of Mouth'. Het onkarakteristieke 'Slow Motion, Full Ahead' -funky gitaren, hiphopbeat- bleek ook live fantastisch te werken. Het pizzicato-effect dat Pascal Oorts aan het eind uit zijn klavieren plukte, klonk zelfs lichtjes geniaal. Koebel Uiteraard stonden ook heel wat oudere nummers op het menu. Het met wahwah-keyboards versierde 'Author of the Play', mocht al tijdens het eerste kwartier uit zijn kooi. In het door een koebel ingerinkelde 'One Equals A Lot' zat een vals einde verstopt, waarna de gitaren heerlijk zigzaggend uit de bocht vlogen. Lies Lorquet (door Bosschaerts geïntroduceerd als Elizabeth) mocht hier een stukje solo zingen en prompt vroeg je je af waarom dat niet wat vaker gebeurt. 'Miles Ahead', één van de weinige echte rustpunten in de set en naar ons gevoel een onbetwiste wereldsong, was gezegend met een melodie die je, mocht dat gekund hebben, ter plekke had willen oppeuzelen. En dan moesten de échte radiohits nog komen: 'Mimosa', met dat zacht spinnende orgeltje, het veerkrachtige 'Ruby Red', het door Bosschaerts in zijn eentje ingezette 'Return and Smile', de energieke post-punk van 'The State We're In'... Eén voor een werden ze zo trefzeker de zaal ingevuurd, dat weerstand bieden zinloos was. Tijdens de bissen trakteerde de groep op een onstuimige, 'gemintzkoviseerde' versie van Stromaes 'Formidable' ('Wonderful' in het Engels), die in elkaar werd geknutseld voor Studio Brussel, maar hopelijk dra als single verschijnt. En wie het verhaal van Mintzkov al volgt sinds de vroegste hoofdstukken werden neergepend, zal wellicht blij verrast zijn geweest met uitsmijter 'United Something', uit debuut-cd 'M For Means and L For Love'. De jongste jaren is de fanbase van Mintzkov in Europa aanzienlijk gegroeid, maar na zijn zoveelste voortreffelijke concert blijven we ons vruchteloos afvragen waarom deze band nog steeds niet wereldberoemd is. Tijd dus om die doofheidsepidemie eens kordaat aan te pakken. Want horen is geloven. Dirk Steenhaut Mintzkov treedt op woensdag 20 november nog op in Het Depot in Leuven en toert daarna door Nederland. DE SETLIST: All Names Have Been Changed / Author of the Play / Old Worlds/ Runner's High / Ages and Days / Word Of Mouth / Day One / One Equals A Lot / Miles Ahead / Mimosa / Ruby Red / Opening Fire / Slow Motion, Full Ahead / The State We're In / Weapons // Return and Smile / Wonderful / United Something.