Het Antwerpse kwintet Jaguar Jaguar staat nog geen halfjaar op de radar, maar zette in de AB Club niettemin een volwassen show neer.
Voor de fans van bands met een dubbele groepsnaam – we weten wie jullie zijn – zijn het droeve en mooie dagen. Terwijl Willy Willy en Mark ‘Talk Talk’ Hollis in Café Den Hemel de eeuwigheid wegouwehoeren, mogen we ons in België opwarmen aan de Brusselse waanzin van Borokov Borokov en het Antwerpse kwintet Jaguar Jaguar, dat half september vorig jaar uit de assen van Lohaus verrees.
In de vijf maanden die sindsdien verstreken, bewees de groep even snel vooruit te willen gaan als het dier waar ze zich naar vernoemde. De teller staat op één ep, twee singles en één lofi minidocumentaire over hun schrijfvakantie in Spanje, aangevuld met optredens op We Are Open en het Nederlandse Grasnapolsky. Zelfs voor vijf ervaren muzikanten staat dat gelijk aan razend goed vooruit gaan.
Van in het begin – paars licht, dik aangezette groove – tonen de vijf zich zeker van hun zaak en hun sound.
Maar hoe goed is te goed, zou Mathieu Terryn zich dan afvragen, en je kan hem geen ongelijk geven. We zouden de bands met het uitgekiende studiogeluid die live door de mand vallen niet te eten willen geven. Bij die groep schaart Jaguar Jaguar zich alvast niet. Van in het begin – paars licht, dik aangezette groove – tonen de vijf zich zeker van hun zaak en hun sound, een smakelijk bladerdeeg van organische drums, kloeke baslijnen, synths die het kwik van de thermometer laten twijfelen tussen zwoel en onderkoeld, twee- tot vierstemmige zanglijnen en af en toe een kekke gitaarriff voor de sport.
Het is een mayonaise die pakt en dat betekent, helaas voor de jongens van Jaguar Jaguar, dat ze niet de enige Belgische band zijn die ze over haar frietpop drapeert. Op z’n koudst doet de groep ons meer dan eens denken aan Tin Fingers of Felix Pallas, op z’n warmst – zeker als Thomas Lauwers zich verliest in zwoel parlando – aan Faces On TV of de vroege Balthazar. De koortjes in de refreinen lonken dan weer Bazart. Mooie referenties, maar soms is veel ook te veel.
Gelukkig horen we meer dan eens waar Jaguar Jaguar de volgende jaren wél het verschil zou kunnen maken. Lef, om te beginnen, of wat drijft je anders om een sfeervolle jam bruusk om te gooien in een al even lekker in het oor hangende, maar veel moeilijker te spelen break? Met debuutsingle Tricks en opvolger So Long, met een gitaarloopje waar David Byrne zich niet om zou schamen, maar ook met bisnummer Kind, hebben de Antwerpenaars nog minstens drie troefkaarten in handen, en niets zegt dat ze in de toekomst niet vol voor de full house kunnen gaan.
Een volle AB Club zag dinsdag alvast een in het oog te houden groep aan het werk. Om het in hun termen uit de drukken: deze jaguar kan nog een uniek vlekkenpatroon gebruiken, maar eist toch al, terecht, een plekje voor zichzelf in het immer woelige oerwoud dat de Belgische muziekscene is.
