WIE KIEST PIETER?

Maandag, 20.45 – vtm

Eén ding kan je vtm niet verwijten: een gebrek aan solidariteit met de vergrijzende vrijgezel. Geregeld plukken ze langs de Medialaan een verlopen exemplaar van de straat en helpen ze hem of haar aan een passende man of vrouw. Omdat ze bij vtm nooit een zware, op papier onmogelijke uitdaging uit de weg gaan, hebben ze nu ex-basketbalspeler, opblaaspopmodel en professionele scheve schaatser Pieter Loridon in het uitstalraam gezet.

Alle pogingen die Pieter tot nu toe zelf had ondernomen om een vrouw aan zich te binden, zijn op vechtscheidingen, bordeelbezoek, overspel, en nog meer bordeelbezoek uitgedraaid. Zelfs zijn laatste Deense schone kon hem niet definitief aan haar binden. ‘Ik kan het niet meer zelf’, had Pieter gezucht nadat zijn laatste vlam het was afgetrapt. Ik stel me voor dat zijn beste vriendin Johanneke voorzichtig zijn schouders had gemasseerd en vriendschappelijk aan zijn oorlelletje had gesabbeld. ‘Het is goed, Pieter’, moet ze sussend gezegd hebben. ‘We zoeken professionele hulp.’ Pieter dacht in eerste instantie nog aan een seksuologe – hij kende er een zeer persoonlijk – maar Johanneke had een lucratiever soort voor ogen: een televisieprogramma.

Het zou niet ‘Wie wordt de vrouw van Pieter worden’, dat klonk Johanneke te passief in de oren. Zij vond dat Pieter de touwtjes in handen moest houden – althans op de scène, daarachter zou zij dat wel doen – en dus vertimmerde ze het format tot ‘Wie kiest Pieter?’ Wat eigenlijk neerkwam op ‘Wie kiest Johanneke?’, want als er op de selectiedag één ding duidelijk werd, dan wel dat Pieter niet zou kunnen kiezen.

Iedere vrouw die zich in zijn gezichtsveld manoeuvreerde, zag hij volledig zitten. ‘Te jong’, mompelde hij na de passage van een 23-jarig veulen. ‘Maar ik wil ze toch leren kennen.’ ‘Niet mijn type’, gromde hij nadat hij in de ogen van een psychologe had gestaard. ‘Maar ik houd van psychologie en ik kan met haar zulke interessante gesprekken hebben.’ Als zijn drie raadgevers niet in een verborgen kamertje hadden gezeten – met Johanneke als de primus inter pares – dan was Pieter zeer graag met alle veertig vrouwen in de voor de gelegenheid afgehuurde Bed & Breakfast in Antwerpen gedoken.

De redenen waarom deze vrouwen zich aan Pieter presenteerden, waren even gevarieerd als banaal. De een had Pieter in het Wijnegem Shopping Center gekruist – ze herinnerde zich zelfs oogcontact, waarop Pieter deed alsof hij zich ook zoiets herinnerde – en ze was zich dagen nadien blijven afvragen of hij even mooi was binnenin als van buiten. Een ander had plots beseft dat ze heel veel gemeen had met Pieter, want ook zij had een zoontje. En nog een was vooral in de geprononceerde onderkaak van Pieter geïnteresseerd. Als tandarts zag ze daar een duidelijke prognathie type 3 in en die waren nu eenmaal niet dik gezaaid.

Om de kijker er blijvend op te wijzen dat dit wel degelijk een ernstig programma was en dat Pieter écht op zoek was naar een in beton gegoten relatie, was daar gelukkig het hemelse wonder Dina Tersago. Met de haar eigen dramatische trilling in de stem benadrukte ze keer op keer hoe belangrijk deze dag wel was, voor Pieter en voor de vrouwen, welk avontuur hun te wachten stond en hoe gewichtig en moeilijk de keuze zou zijn. Even probeerde Pietertje zijn prognathie type 3 in de plooi te houden, maar daar dartelde alweer een vrouwelijk exemplaar voorbij. Ik kan me vergissen, maar sijpelde daar niet een heel klein beetje kwijl langs die onderkin? Zo’n vent wil je echt wel in huis halen.

Lees nog meer recensies en bedenkingen in de blog Testbeeld op KNACKFOCUS .BE

TINE HENS

‘Iedere vrouw die zich in Pieters gezichtsveld manoeuvreerde, zag hij volledig zitten.’