Maandag 17/8, 20.15 – Canvas’Evangelische christenen hebben een beter seksleven dan welke andere bevolkingsgroep ook.’ Het is een zinnetje dat de Amerikaanse predikant Ted Haggard wellicht voor de rest van zijn dagen op aarde zal achtervolgen, en misschien ook tijdens zijn leven in het hiernamaals. Haggard deed de uitspraak in Friends of God, een documentaire uit 2007 over de steeds groter wordende groep van de evangelische christenen in de Verenigde Staten. Als president van de National Association of Evangelicals, een kerk met 30 miljoen leden, was Haggard natuurlijk een belangrijke gesprekspartner voor documentairemaakster Alexandra Pelosi (dochter van politica Nancy Pelosi), en tijdens een van die interviews beweerde de man dus dat hij en zijn medegelovigen absoluut niet konden klagen over hun bedexploten.

Toen de documentaire begin 2007 op het Amerikaanse scherm kwam, had Haggards uitspraak echter al een bijzondere bijklank gekregen. Enkele maanden voordien, net na afloop van de opnames, doken er verhalen op over hoe de predikant, die in zijn sermoenen homoseksualiteit veroordeelde en fel tegen het homohuwelijk was gekant, een mannelijke prostitué had bezocht. In het begin ontkende Haggard alles nog, maar toen de geruchten steeds hardnekkiger werden, gaf hij uiteindelijk toe te hebben betaald voor seks en drugs. De gevolgen waren voorspelbaar: Haggard werd een hypocriet genoemd, beschimpt en uit zijn kerk gezet. Hij moest verhuizen, en samen met zijn vrouw en kinderen, die wél aan zijn zijde bleven staan, als een paria door deVerenigde Staten zwerven, op zoek naar werk en een woning in een buurt waar mensen hem níét uitspuwden.

Voor Pelosi was een sequel op Friends of God natuurlijk vlug gevonden. Ze trok anderhalf jaar lang mee op met Haggard tijdens zijn zwerftocht en in The Trials of Ted Haggard laat ze zien hoe het hem vergaan is. Het is een documentaire die je als kijker met gemengde gevoelens opzadelt. Bij momenten heb je medelijden met de man, die op de vraag hoe het voor hem en zijn gezin voelt om bannelingen te zijn heel eerlijk antwoordt met ‘ We’re miserable‘ en die bijna tegen beter weten in een normaal bestaan probeert op te bouwen. Als hij bijvoorbeeld terugkomt van een sollicitatiegesprek, zegt hij dat hij de baan wellicht zal krijgen, ‘zolang ze mijn naam niet googelen’ – hij krijgt de baan niet. Maar aan de andere kant blijft hij wel hardnekkig volhouden dat hij een volbloed hetero is en probeert hij andere homoseksuelen van hun zondige bestaan te ‘redden’.Het is dan ook ironisch dat toen Haggard begin dit jaar in de VS de talkshows afschuimde om promotie te maken voor de documentaire, een krant met het verhaal kwam dat een jonge twintiger in 2006een langdurige relatie had gehad met de predikant en dat zijn zwijgen naderhand was afgekocht.

(S.W.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content