L'année dernière à Marienbad

Mijlpaal van het modernisme - Zelfs bijna een halve eeuw later blijft L'année dernière à Marienbad een van de stoutmoedigste experimenten uit de filmgeschiedenis.

Begin jaren 60 sloeg de tweede film van Alain Resnais in als een bom die de geijkte vertelstructuren in duizenden fragmenten uit elkaar liet spatten. Resnais ging hier nog een stap verder in de experimenten met bewustzijn, tijd en geheugen uit zijn ophefmakende debuut Hiroshima mon amour. Het grote verschil is dat L'année dernière à Marienbad geen politiek geëngageerde dimensie bezit, maar volledig wordt beheerst door esthetische bekommernissen en elke vorm van emotie - tenzij die van puur esthetisch genot - vervangt door cerebrale abstracties.