De klassieker – L’Atalante

Jean Vigo regisseerde tussen 1930 en 1934 vier films, maar er zijn filmmakers met een veel uitgebreider filmografie die minder betekend hebben voor de filmgeschiedenis dan de veel te vroeg gestorven Franse cineast. In L’Atalante, zijn enige langspeelfilm, laat hij een pasgetrouwd koppeltje de geneugten en gevaren van een pril huwelijk ontdekken op een binnenschip dat verder bevolkt wordt door een matroos, een scheepsjongen en enkele katten. Het op het ritme van de Franse kanalen kabbelende liefdesverhaal wordt weleens poëtisch realisme genoemd, maar dat betekent gewoon dat Vigo de amoureuze historie vooral gebruikt als een sprookjesachtig cinematografisch onderzoek naar de aard van de mens. Dat de resultaten van dat onderzoek eruitzien alsof God voor de eerste keer echt wilde tonen waarom hij film had uitgevonden, heeft Vigo aan zijn cameraman Boris Kaufman te danken. De jongere broer van Dziga Vertov kon als geen ander de vijftig tinten grijs van het Frankrijk van de jaren dertig op film vangen.