8 trailers die beter waren dan de film

Trailers, dat zijn goedgekozen combinaties van scènes, soundtracks en dialogen die ons warm moeten maken voor de bijhorende prent. Maar wat als trailers hun werk té goed doen, en de film vervolgens maar slappe kost blijkt te zijn? Hier zijn alvast 8 trailers die wij beter vonden dan de film zelf.

Die film was beter beperkt gebleven tot de trailer, dachten wij na de 37^e scène die helemaal nergens anders over ging dan net-niet-in-een-ravijn-vallen of gelukkig-op-het-nippertje-ontsnappen-aan-de-muil-van-een-ork. En dan waren we nog maar 17 minuten ver in de film, moesten we de rest van deel 1 nog door geraken en dat allemaal in de deprimerende wetenschap dat er nòg twee delen zouden volgen, want… Ja, waarom eigenlijk?

Wat krijg je als je een intrigerend waargebeurd verhaal – een groep tieners rooft de huizen van celebs leeg waardoor ze zelf in de upper circles belanden- en een fantastische regisseur -Sofia Coppola- combineert? Een leeghoofdig langdradig relaas zo blijkt, iets dat eigenlijk ook al duidelijk werd na het bekijken van de trailer, maar die duurde tenminste maar twee minuten.

Bij de eerste aanblik denk je: ‘Hé, grappig mannetje.’ Na het zien van de film denk je: alle goede moppen zaten al in de trailer. Het beste dat de reeks ooit voortgebracht heeft was het nummer en de clip Beautiful Stranger van Madonna, en dat wil al heel wat zeggen.

Zowel de trailer als de affiche zagen er veelbelovend en prikkelend uit. Eens in de bioscoop bleek het gewoon de nachtelijke programmatie van National Geographic te zijn. De beste recensie van de film viel te horen in een kleine cinema in Gent: ‘Alé, een schel hespe,‘ grinnikte de grofgebekste van een groep mannen op vrijgezellenweekend – duidelijk verdwaald – toen een of andere zeeanemoon tergend traag over het scherm zweefde.

Dat smaken kunnen verschillen blijkt echter wel uit deze recensie

Hoewel de trailer al duidelijk maakte dat deze film een donker kantje zou hebben leek het logisch dat ze de mijmeringen uit 1 scène hadden genomen om deze donkere fase te illustreren. Dat Tony Stark de hele film lang zichzelf mentaal zou kwellen was een sof en speelt in op de jammerlijke trend dat superhelden -zelfs zij die zichzelf super maken met behulp van een supersonisch pak – plots “heel erg menselijk” moeten zijn.

Hoewel dit zeker geen slechte film was, waren we een tikkel misleid. Want waar de trailer tjokvol Ryan Gosling zat, zat de film … nuja, niet tjokvol Ryan Gosling.

Tripple X is een soort James Bond voor johnny’s, met Vin Diesel in de rol van special agent. De film komt uit de koker van de makers van The Fast & The Furious, dus dat was enigszins te verwachten, maar zelfs ondanks special effects kon de film de energieke trailer niet evenaren.

Om de ondragelijke lichtheid van dit soort flauwe komedies te vatten, volstaat de trailer ruimschoots. De rest van de film is huilen met de pet op. Enig lichtpunt: het nummer ‘The Incredible return of the great white dope’ van Bloodhound Gang kreeg dankzij de film ook een videoclip.