Walden, dat elegante huwelijk van klassieke muziek en jazz in en om het Brusselse Leopoldpark, is dit weekend helemaal terug. Harmonicaspeler Rutger Mathys blikt vooruit en geeft tips.
Met jouw achtergrond van klassieke muziek en jazz ben je de geknipte gast op Walden. Hoe zagen je begindagen eruit?
Rutger Mathys: Ik heb het academietraject doorlopen voor klassieke piano. Tot ik er rond mijn veertiende helemaal op vastliep. Ik wilde leren begeleiden en popmuziek zingen. Ik was gek op Billy Joel. Ik wilde zijn Piano Man spelen, en daar zit natuurlijk een harmonica in. Toen veranderde alles.
Chromatische harmonica wordt als een van de moeilijkste instrumenten beschouwd. Gaf je klassieke en theoretische bagage je wat voorsprong?
Mathys: Ja. Ik had dus al piano gespeeld, maar ook blokfluit, saxofoon en hobo. Dat hielp allemaal een beetje. Maar ik heb simpelweg leren spelen door naar Toots Thielemans te luisteren. De eerste twee maanden deed ik niets anders dan luisteren. Ik had niet door hoe het systeem van een harmonica werkt, zelfs niet dat er een systeem ís.
2022 was een scharnierjaar. Je won met voorsprong de Toots Thielemans Challenge, het concours dat verbonden was aan de festiviteiten rond 100 jaar Toots. Wat heeft dat voor je betekend?
Mathys: Álles. Alles wat ik nu doe, is dankzij die Challenge. Daardoor heb ik fantastische nieuwe muzikanten ontmoet, zoals pianist Maël Idris, met wie ik het concours van Dinant Jazz won. Ik ben met Mike Del Ferro, een van Toots’ pianisten, op tournee gegaan naar Vietnam. Mensen zijn me serieuzer gaan nemen. Daardoor selecteerde Klara me ook voor de Twintigers, denk ik.
Samen met negen anderen noemt Klara jou een talent op de rand van de doorbraak. Herken je onder generatiegenoten iets gemeenschappelijks?
Mathys: Zeker. De andere Twintigers komen vooral uit de klassieke wereld, maar ik ben echt dankbaar dat ik deel uitmaak van deze generatie. Wat een lichting. Neem nu drummer Gert-Jan Dreesen, gitarist Eliott Knuets, tromboniste Nabou Claerhout…
Ik heb het gevoel dat we in het New York van de jaren veertig zitten, iedereen is er vol voor aan het gaan.
We zitten weer met een hele, hele goeie generatie jazzmuzikanten. Je kunt constant iemand happening van je leeftijd gaan bekijken, en je ziet vriendschappen ontstaan. Ik heb het gevoel dat we in het New York van de jaren veertig zitten, iedereen is er vol voor aan het gaan.
Toots was zo’n reus op de harmonica dat het moeilijk is om er een eigen stem op te ontwikkelen. Werk je daaraan?
Mathys: Kijk, iedereen wil als zijn helden klinken, en Toots is mijn held. Maar ik probeer hem niet te kopiëren. Ik speel bijvoorbeeld op een totaal andere harmonica dan hij. Ik heb geleerd om er niet wakker van te liggen. Ik wil hem eren, maar ik waak erover dat ik geen tributeconcert speel. Toots is Toots, ik ben Rutger. Ik wil nooit, nooit misbruik maken van zijn naam.
Je treedt op Walden op met het Duo Gaitar. Wat mogen we verwachten?
Mathys: Helemaal mij. Ik bedoel daarmee: dit project ligt het dichtst bij wie ik ben. Met gitarist Marijn van der Linden breng ik een mix van onze roots: jazz, chanson en Braziliaanse muziek. Ons uitgangspunt is: the song comes first. Geen eindeloze wilde excursies.
Wie wil je dit weekend zeker gaan bekijken?
Mathys: (snel) Accordeonist Philippe Thuriot met het Brussels Jazz Orchestra. Philippe is top, en het BJO vanzelfsprekend ook. Daarnaast het Wajdi Riahi Trio. Wajdi is een paar jaar ouder dan ik, maar ik reken hem ook bij onze generatie. Wat een pianist. En als derde: gitarist Lionel Loueke met zangeres Gretchen Parlato. Daar kijk ik erg naar uit.
Bekijk hier Mathys’ concert voor Klara op VRT Max.
Het volledige programma en de locaties vindt u op www.waldenfestival.be.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier