Saturday Night Fever is meer dan een kitscherig relikwie van het discotijdperk. De memorabele openingsscène wordt vaak geciteerd als een toonbeeld van Hollywoodefficiëntie.
In 1977 doken er overal ter wereld klonen van Tony Manero op – toch in de discotheken: gouden ketting, glad gekamde haren en een wit polyesterpak met olifantenpijpen, liefst gecombineerd met flitsende moves op het ritme van Staying Alive en Night Fever van de Bee Gees.
Manero (moeiteloos vertolkt door een jonge John Travolta) is de negentienjarige Italo-Amerikaan uit Brooklyn om wie het draait in Saturday Night Fever . Door de week verveelt hij zich te pletter op zijn werk, op zaterdag is hij in discotheek 2001 Odyssey de onbetwiste koning van de dansvloer.
Travolta was in de VS toen al bekend, dankzij zijn rol van Vinnie Barbarino in de sitcom Welcome Back, Kotter . Maar ladies’ man en discogod Manero maakte van hem een superster, een Brando of James Dean voor de discogeneratie.
Travolta inspireerde zich op jongeren die hij in Brooklyn geobserveerd had, op krek dezelfde locaties waar Nik Cohn rondgelopen had voor zijn artikel Tribal Rites of the New Saturday Night, dat op zijn beurt Norman Wexler inspireerde voor zijn scenario. En uiteraard had Travolta goed gekeken naar Mean Streets , naar Rocky en naar Al Pacino (zie de filmposter in Manero’s kamer), toen een halfgod voor jongeren met Italiaanse roots.
Dit docudrama over volwassen worden, het verstikkende web van familie en traditie en de vlucht vooruit – in casu richting Manhattan, gesymboliseerd door de imposante Verrazano-Narrows-hangbrug – heeft iets trashy en is zeker geen schoonvoorbeeld van originaliteit. Maar Saturday Night Fever is meer dan een kitscherig relikwie van het discotijdperk – de dansscènes met Travolta onder een glitterbol, in een choreografie van Lester Wilson, blijven overigens fantastisch.
De memorabele openingsscène wordt vaak geciteerd als een toonbeeld van Hollywoodefficiëntie. En toen Allen Ginsberg Clash-frontman Joe Strummer vroeg of hij in reïncarnatie geloofde, antwoordde die: ‘Ik zou willen terugkomen als Tony Manero. He had great fucking hair .’ Waarvan akte. (L.J.)
