Deze zesdelige miniserie toont aan lgbtq’ers dat ze er niet alleen voor staan.
‘Kussen is niet dodelijk. Hebzucht en onverschilligheid zijn dat wel’, staat op de voorlichtingsaffiche die prominent in beeld hangt wanneer producent Christine Vachon ons via Zoom te woord staat over de reeks Pride. De eightiesleuze loopt als een rode draad doorheen de carrière van de 58-jarige Amerikaanse. Nadat ze eind jaren 1980 John Waters en zijn cultfilm Hairspray had leren kennen, begon ze indiefilms rond queer-issues van onder meer Todd Haynes ( Far from Heaven, Carol) te producen. Op die manier plaveide ze de weg voor een nieuwe lichting lgbtq+-cineasten.
Met Pride doet ze iets soortgelijks. In elke aflevering van de zesdelige miniserie wordt een verschillend decennium – van 1950 tot en met 2000 – uit de lgbtq+-geschiedenis verteld door telkens een andere trans-, queer- of non-binaire cineast. Onder anderen Yance Ford (Strong Island), Tom Kalin (Savage Grace) en Cheryl Dunye ( Dear White People) stapten aan boord.
Christine Vachon: We wilden vooral aan filmmakers het vertrouwen geven om elk een onbekend, persoonlijk verhaal te brengen. Dé queergeschiedenis vertellen was niet de bedoeling, net zomin als een chronologische aaneenschakeling van gebeurtenissen zoals de Stonewallrellen of de aidsepidemie.
Vanuit welk gevoel heb je Pride gemaakt?
Vachon:Meestal weet ik pas achteraf waarom ik een bepaalde project op een bepaald moment heb aangevat. Ook nu kwamen de vragen pas nadat de reeks klaar was. Waarom is Pride er gekomen? Waarom was het zo belangrijk om al die verschillende verhalen van lgbtq’ers te vertellen?
Misschien omdat bepaalde politici in de VS er tegenwoordig alles aan doen om lgbtq+-rechten terug te schroeven?
Vachon:Ja, en daar zijn ze heel open over. Het lijkt alsof we teruggeflitst zijn in de tijd: veel mensen zijn vandaag heel bewust onverschillig en onwetend. Net daarom is Pride een reeks waaruit velen kracht kunnen putten. Ze heeft het over de strijd die mensen in de loop der jaren voor die rechten gevoerd hebben, en toont aan lgbtq’ers van deze tijd dat ze er niet alleen voor staan.
In 1995 produceerde je de film Stonewall over een groepje holebi’s, nu deze reeks. Hoeveel is er in die periode veranderd?
Vachon:We zaten toen nog in de aidsepidemie. Mensen in onze community stierven terwijl de regering niets deed. Ook vandaag begrijpen sommigen nog steeds niet hoe machteloos onze gemeenschap zich toen voelde. Maar goed, er is dus veel veranderd. De verschillende manieren waarop mensen tegenwoordig toegang hebben tot de media spelen daarbij een grote rol. Al blijft het belangrijkste toch die vonk van erkenning als iemand een persoon als zichzelf op het scherm ziet. Dat was toen cruciaal en dat is nu niet anders.
Pride
Vanaf vrijdag 25/6, Disney+
