Tv-tip: horrortrilogie ‘Fear Street’, binge-tv zoals u het nog nooit zag

In België is Stine vooral bekend om zijn Kippenvel-reeks, verplichte lectuur voor elke jonge griezelfan die in de nineties opgroeide. In zijn thuisland vergaarde de Amerikaanse schrijver echter vooral roem met zijn Fear Street-boeken over tieners die verschrikkelijke dingen meemaken in het stadje Shadyside, Ohio. Netflix trommelde een volledige writer’s room op – standaard bij televisie, ongewoon bij cinema – om uit Stines reeks van zo’n vijftig boeken één killer story te destilleren. Centraal staat een vloek die het dorpje al zo’n driehonderd jaar in een moordende greep houdt.

Hoewel Stines boeken kindvriendelijk zijn, zijn de films dat allesbehalve. Dat heeft te maken met Janiaks inspiratiebronnen. De eerste film zoomt in op de schokkende gebeurtenissen in het Shadyside van 1994, waar een Scream-achtig sfeertje hangt met mysterieuze telefoontjes en moordenaars met spookmaskers. Zelfs de cassettespeler waaruit Gloria Gaynors I Will Survive klinkt, wordt met bloed besmeurd. Voor de tweede film trekt Janiak naar 1978, dankzij Halloween het jaar waarin de fundamenten voor het slashergenre werden gelegd. Het laatste deel flitst je zelfs terug naar 1666. Naar eigen zeggen liet Janiak zich voor die laatste film inspireren door Terrence Malicks historische drama The New World.

Netflix haalt alles uit de kast om van Fear Street een heus popcultureel evenement te maken. Net zoals het in 2013 het televisielandschap hertekende door alle afleveringen van House of Cards in één keer online te gooien, wil het nu de manier waarop er thuis naar film gekeken wordt herdefiniëren door een filmfranchise in enkele weken tijd te lossen en de buzz errond zo lang mogelijk op te kloppen. Het succes van nostalgie-tv als Stranger Things indachtig, zou Fear Street wel eens wereldwijd kunnen aanslaan. Angst is namelijk universeel, zo vindt ook R.L. Stine. ‘Het maakt niet uit uit welk land je afkomstig bent. Iedereen is bang in het donker, vreest dat er iemand in de kast op de loer ligt of huivert om op een vreemde nieuwe plek te komen.’