Wie het al spannend vindt om bij een nachtelijke stroompanne een zekering weer aan te klikken, zal zeker nagelbijten bij Black-out, de politieke actiethriller waarin Geert Van Rampelberg als flik opduikt en Sara De Roo in het mantelpak van premier Annemie Hillebrand kruipt.
Samen moet het duo achterhalen wie achter de sabotage van een kerncentrale zit die een nationale black-out veroorzaakte én uitvogelen wie de dochter van de minister-president heeft ontvoerd – en dat vóór het licht weer aangaat.
‘Die vervlechting van politiek en politie is een grote troef’, vertelt Sara De Roo over de pikdonkere reeks van Eigen kweek-bedenker Philippe De Schepper. ‘Hoe het verhaal evolueert en de snelheid waarmee de personages zich ontwikkelen, dat is echt bijzonder.’
Hoe begin je aan zo’n rol?
Sara De Roo: Ik wilde voornamelijk te weten komen hoe het voelt om op zo’n kabinet te werken, welke energie daar in de lucht hangt, hoe mensen er met elkaar omgaan en hoe bepaalde gevoeligheden zich daar uiten. Ondertussen is er zoveel te vinden over de achterkant van het politieke bedrijf dat je je verbeelding weer moet gaan gebruiken.
Is je beeld van de Belgische politiek nu veranderd?
De Roo: (denkt na) Als het over Belgische politiek gaat, maak ik me over veel dingen zorgen. Momenteel wordt het land niet bepaald bestuurd.
Black-Outgaat niet enkel over nu maar hekelt het energiebeleid van de afgelopen vijftien jaar. Het brengt zelfs de antikernenergiebeweging van de jaren 1980 in herinnering.
De Roo: Waar ik nog levendige herinneringen aan heb. Als klein kind ben ik toen met mijn ouders in Doel gaan betogen, waar we met z’n allen op een dijk stonden. Dat is me altijd bijgebleven.
Vlak voordat je aan Black-Out begon, nam je na vijfentwintig jaar afscheid van theatergroep Stan. Zul je nu vaker op tv te zien zijn?
De Roo: Eigenlijk speel ik minder dan ervoor. Mijn hoofdbezigheid is nu het coördineren van de acteursopleiding van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen.
Waarvan de studenten nu voor een moeilijke start staan.
De Roo: Het is een ongelofelijke logistieke knoop. Er is geen zekerheid dat geplande zaken door kunnen gaan en dat zorgt dat er veel met verantwoordelijkheden wordt geschoven. Het begint bijna communistische proporties aan te nemen. Maar in plaats van minder aanmeldingen voor de opleiding waren het er dit jaar meer. De eerste ronde van de toelatingsproeven verliepen digitaal. Dat werkt drempelverlagend, maar de zin bij jonge mensen om met kunst bezig te zijn is zeker niet afgenomen. Hoe bedreigd de cultuursector ook is, er zullen altijd kandidaten zijn die er hun schouders onder willen zetten. Dat verheugt me enorm. Bij verzet geldt namelijk de macht van het getal.
Black-out
Nu te zien in Streamz
