Thrillertheater Aan Zee: nieuwe misdaadauteur rukt aan

Michael Bijnens troonde de toeschouwers mee in de ondergrondse gangen van een verlaten ziekenhuis om er hen onder te dompelen in zijn even angstaanjagend als fascinerend oeuvre, fictief en documentair tegelijk en fluks balancerend tussen literatuur, performance en film.

The Play = Iris /O Falso Profeta / Bloedspoor

Gezelschap = Michael Bijnens

In een zin = Bijnens schrijft, spreekt en expliciteert het ‘kwade lot van de mens’ in krachtig gebeeldhouwde zinnen. Die zorgvuldig uitgebeende taal toont dat Bijnens niet zozeer een bloedhonger naar rauwe, snel verteerbare crimi heeft maar over een nuchtere zin beschikt om de wereld (en dus zichzelf) te analyseren, te begrijpen, te ontmaskeren, met woorden te bevechten én te ‘bevrijden’ van (of wapenen tegen) het kwaad.

Hoogtepunt = Zichzelf moed in drinkend, maakt Bijnens de toeschouwers wegwijs in het muurschema dat aan de basis zal liggen van zijn misdaadtrilogie. Eentje waar de Bende Van Nijvel en zijn familie nauwe banden hebben….

Score = * * *

De misdaadauteurs mogen hun borst nat maken. Er is een kaper op de kust. Zijn naam is Michael Bijnens, hij is amper 23 jaar maar reeds afgestudeerd aan het RITS als auteur en cineast. Het woord ambitie staat niet in zijn woordenboek, het is eerder in zijn ziel gebeiteld. De man reisde naar de gevaarlijkste steden ter wereld (Culiacán, Tijuana en Ciudad Juárez in Noord-Mexico) en graaft zich momenteel in het onderzoek naar de Bende van Nijvel in. Dit alles met slechts een doel: u – het publiek – een ijzersterke, sublieme verwoorde misdaadtheaterervaring geven. Mét vlijmscherp filmisch randje.

Tijdens Theater Aan Zee leidde hij het verbouwereerde publiek rond doorheen zijn oeuvre dat hij – voor de gelegenheid – had uitgestald in de ondergrondse gangen van een voormalig hospitaal. Lekker luguber. Daar speelden/ toonde hij de monoloog Iris (over een luxehoer die compleet aan de grond zit), de film O Falso Profeta en de aanzet van zijn ‘Bende van Nijvel’-project Bloedspoor. De drie projecten presenteerde hij respectievelijk in een duister hokje, een hoekje in een parkeergarage en een kelder onder de verwarmingsbuizen. Ondertussen werd een eind verderop in Oostende de theatertekstenbundel De wereld bij mij voorgesteld waarin een van zijn teksten (La Linea) is opgenomen.

Zowel de tekst in de bundel als de teksten tijdens het parcours vallen op door hun coherentie en onderlinge samenhang (absoluut niet te verwarren met vlakke herhaling). Hij bijt zich als een terriër vast in zijn verhalen. En het is alsof zijn speeksel en bloed – om een beetje in de crime- en ziekenhuissfeer te blijven – zich vermengen met zijn onderwerp. Gevolg: van een ogenschijnlijk puur documentair verhaal evolueert elk stuk en videowerk tot een vreemdsoortige, fictieve constructie waarin realiteit en fantasie in elkaar verweven geraken evenals Bijnens de verteller, Bijnens de acteur en Bijnens de mens.

Zo creëert hij een erg bevreemdend, fascinerend portret van zichzelf – hij beschouwt zichzelf als ‘een journalist van het lichaam’ – en bij uitbreiding van elke (dolende) mens die speurend naar het kwaad beseft dat hij deel uitmaakt van dat kwaad. Bijnens schrijft, spreekt en expliciteert het ‘kwade lot van de mens’ in krachtig gebeeldhouwde zinnen. Die zorgvuldig uitgebeende taal toont dat Bijnens niet zozeer een bloedhonger naar rauwe, snel verteerbare misdaadromans heeft maar over een nuchtere zin beschikt om middels zijn verhalen de wereld (en dus zichzelf) te analyseren, te begrijpen, te ontmaskeren, met woorden te bevechten én te wapenen tegen het kwaad. Mission verre van completed maar wel verduiveld goed gestart!

Smaakmaker:

Els Van Steenberghe

Meer info: www.michaelbijnens.com, www.theateraanzee.be