Theater: Welkom in Kakbroekenland

Met ‘Wiejoow’ (HETPALEIS) doet Dimitri Leue een ‘Sigur Róske’, mét acrobatische spielereien.

The Play = Wiejoow

Gezelschap = HETPALEIS

In een zin = Guitig buiteltoneel dat je verbeelding aanwakkert en je terug met wonderogen naar simpele gebruiksvoorwerpen doet kijken.

Hoogtepunt = Het gummiebalmoment van Jonas Vermeulen is onvergetelijk. Evenals het moment waarop een van de acteurs daadwerkelijk vleugels krijgt…

Score = * * *

Quote = Wahead, dzoetsj, tletta …

Wahead, dzoetsj, tletta … Start! Het toneelgordijn vliegt omhoog. Jonas Vermeulen – uitgedost in een huidkleurig rompertje voor volwassenen (mét plaats voor een volle luier) – zit torenhoog op zijn kinky scheidsrechterstoel en laat zijn zaag zingen. Ondertussen zingen de andere zeven spelers /muzikanten (eveneens uitgedost in olijke kakbroeken en gezeten op torenhoge stoelen) hemelse klanken. Het eerste ‘Sigur Rós-moment’ is een feit.

Net wanneer je onderuitzakt om de klanken over je heen te laten golven, valt Vermeulen zowat van zijn stoel, crost de coulissen in, botst er tegen de muur en stuitert enkele seconden later als een knalgele gummibal over de scène. Om enige minuten later – nadat hij uit zijn bal is ‘geboren’ (u mag er de kreungeluiden bij denken) – terug zijn stoel op te stuiven, er als een acrobaat rondjes omheen te draaien, terug naar beneden te vlammen en zich in een kruiwagen te proppen. Welkom in de wondere wereld van Wiejoow, ontsproten aan het brein van Dimitri Leue.

Dat Leue zijn spelers uitdaagt om tegelijkertijd virtuoos te zingen én circustoeren uit te halen, remt het ritme soms. Want niet elke muzikant en zanger(es) is een geboren tuimelaar. Gelukkig maakt het vurig spelplezier waarmee de gestoorde garde over de scène dendert en vrolijk ‘wahead, dzoetsj, tletta’ telt (in de plaats van ‘een, twee, drie’) veel goed.

Smaakmaker:

Els Van Steenberghe

De volledige recensie leest u volgende week (woensdag 9 januari 2013) in Knack Focus.

Meer info: www.hetpaleis.be