Theater: Exit, A Two Dogs Company

Kris Verdoncks voorstelling over het slapen zwalpt tussen slaapverwekkend, hypnotiserend én fascinerend….

Beeldend kunstenaar en theatermaker Kris Verdonck doet in Exit ( * * ) wat de meeste theatermakers angstvallig vermijden: het publiek in slaap wiegen….

Verdonck doet zijn status als inventief buitenbeentje opnieuw alle eer aan. Als beeldend kunstenaar met fascinatie voor ‘het theatrale’ bewandelt hij al enkele jaren de dunne grens tussen performance, locatietheater, beeldende kunst en teksttheater. Het sterke K’s Society – een theatraal parcours dat het werk van Franz Kafka als uitgangspunt nam – of het verbijsterende Talk waarin een ‘Business Plan’ voor Rwanda zo objectief mogelijk werd gepresenteerd, illustreren dit. Bij Verdonck primeert niet zozeer ‘het verhaaltje’ maar wel de ruimtelijke context waarin de informatie wordt gecommuniceerd. Toeschouwers van zijn creaties zijn tegelijk deelnemers die de creaties willen ondergaan of, beter, ontdekken.

Op die ontvankelijkheid doet Verdonck ook in Exit een beroep. Wie snakt naar een eenvoudige brok teksttheater, laat deze kelk dus best aan zich voorbijgaan… De creatie vertrekt vanuit de vaststelling dat in onze maatschappij het slapen almaar meer (en onterecht) als tijdverlies wordt gezien. ‘Dus,’ dacht Verdonck, ‘maak ik een stuk dat mijn geliefde publiek de kans geeft om bij te slapen!’ Voor je verveeld begint te gapen: het bijzondere aan Exit is dat het publiek – gezeten in (te) zachte kussens – wel in mijmerstatus belandt maar ook geprikkeld wordt door de kiene lichtregie, de muziek en danseres Alix Eynaudi. Het fletse, houterige en al te ‘docerende’ begin moet je erbij nemen.

Samen met Verdonck ontwikkelde Eynaudi een wel heel eenvoudige dans – geïnspireerd op adem- en hypnosebewegingen – die ze telkens herhaalt op de golvende, loungeachtige en evengoed repetitieve pianomuziek van Rutger Zuydervelt. Dit stuk is gelukkig meer dan een monotoon herhalen van datzelfde danszinnetje en loungedeuntje. Dankzij de lichtregie. Het licht suggereert in zestig minuten het vallen van de avond, de nacht en de dageraad. Die subtiele lichtevolutie wordt geaccentueerd door de kleedjes van de danseres. Ze wisselt haast na elke sequens van jurkje. Die kostuums vangen en reflecteren het blauwe, rode of witte licht.

Het maakt Exit tot een intieme, hoogst minimalistische maar consequente voorstelling. Het betere ‘slaaptheater’. Je voelt je een toeschouwer van beeldende kunst en een klein mensje dat even de hectische wereld is ontvlucht om in een surrogaatnacht alias theatercocon van licht, geluid en dans weg te mijmeren. Te ontdekken!

Els Van Steenberghe

Meer info: www.atwodogscompany.org