Theater: Een orgie vol varkens en vertier

Abattoir Fermé verheft in ‘Apocalypso’ de bonte avond tot een hartverwarmende griezeltoneelorgie. Met dank aan de virtuoze spelers én de betoverende stem van Elise Caluwaerts.

The Play = Apocalypso

Gezelschap = Abattoir Fermé, Zefiro Torna en Capsule

In een zin = Abattoir Fermé verheft de bonte avond tot een hartverwarmende griezeltoneelorgie. Met dank aan de virtuoze spelers én de betoverende stem van Elise Caluwaerts ook al is het ritme aanvankelijk stroef. Maar de sfeer zit zeer goed. Helemaal een bonte avond, mét een boodschap.

Hoogtepunt = Het moment waarop sopraan Elise Caluwaerts vanuit de hoogte het publiek toezingt en hiermee het ganse spektakel naar een betoverend hoog niveau tilt.

Score = * * *

Quote = ‘O! Breugelland mijn vreugdeland! / Waar ieder een huis kan bouwen / men graag goed eet / en gelooft in trouwen / en nog meer in belastingfraude.’

Onder het goedkeurende lodderoog van een stel grijnzende varkenskoppen doe je je – aan de krakkemikkige houten tafels die zo typisch zijn voor braspartijen in de lokale parochiezaal – te goed aan soep, kip aan ’t spit, gebakken aardappeltjes en appelmoes. Ondertussen vliegen de vissen, de piemels, het valse bloed, de scheldtirades aan ‘het moderne toneel’, liters Duvel en ander bier je om de oren.

Dit is het universum van Abattoir Fermé. Nu het einde der tijden er – volgens de Mayakalender – zit aan te komen, vond Mechelens (en Vlaanderens) geestigste griezeltoneelcollectief dit hét moment om voluit voor hun droom te gaan: een heuse bonte avond organiseren met eten, drank, zang, toneel en feestgevoel.

Michel de Ghelderodes La Balade du Grand Macabre – een toneelstuk en farce uit 1934 over het einde van de wereld in het door zuiplappen bewoonde Prinsdom Breugellande – diende als jolig uitgangspunt. De tekst wordt – naar het schijnt – integraal bewaard. Jammer genoeg is de verstaanbaarheid van de acteurs even ‘goed’ als tijdens een modale leutige schransavond. Even abominabel is het ritme tijdens het eerste deel van de avond. De vaak door Abattoir Fermé-gezanten kek gespeelde sketches – inclusief een schitterende burleske act – volgen elkaar hortend op en halen de zwier uit de Apocalypsotrip.

Tot Lernous sopraan Elise Caluwaerts de sporen geeft. Als spook, als krokodil-met-een-rokje, … in elke gedaante verrast en scoort deze sopraan. Ze tilt de bonte avond – geruggensteund door de muzikanten van Zefiro Torna en Capsule – naar een virtuoos niveau én ze drijft het ritme op. Vanaf dan volgen de scènes elkaar wel in een pittig tempo op en bloeit de avond open tot een vrij, vrank en vrolijk experiment waarin Lernous met de genres stoeit waar hij de afgelopen jaren van proefde. Het maakt deze Apocalypso tot een Abattoir Fermé-apotheose (of orgie?) waarin niet zozeer het verhaal maar wel de visuele en muzikale vertaling van dit verhaal tot een resem met licht en andere attributen schitterend gebeeldhouwde griezel- én kolderscènes leidt die alle zintuigen bekoren.

Lernous zit, samen met geluidskunstenaar Pepijn Caudron, als een koning op een krattentoren van waaruit hij over ‘zijn volk’ (het publiek) waakt. Zo wordt Apocalypso niet alleen een griezeltrip maar bovenal een warme ode aan het samen feesten als medicijn tegen (maatschappelijke) ellende. Het ritme is aanvankelijk stroef maar de sfeer zit goed. Helemaal een bonte avond, mét een boodschap.

Els Van Steenberghe

Meer info: www.abattoirferme.be, www.zefirotorna.be