Rember Lutz in Spitsbroers: “Ooit is Vlaanderen klaar voor de donkere prins op het witte paard”

Op maandag 30 maart gaat op VTM de nieuwe Vlaamse fictiereeks Spitsbroers op antenne. In de reeks zien we heel wat bekende acteurs opduiken, zoals Joren Seldeslachts, Kürt Rogiers en Sien Eggers. Vanaf de derde aflevering komt ook Rember Lutz meespelen. De Antwerpenaar met Indische roots glimlacht: “Bekend zijn is relatief.”

We spreken af met Rember in het Middelheimpark. De natuur geeft de 36-jarige acteur de tijd om even te ontsnappen aan het drukke leven. “Het is een heel inspirerende omgeving waar ik weer back to the basics kan gaan. Soms moet je even helemaal terug naar het begin om nog verder te groeien.”

Indische roots

Rember is, als kleine jongen, geadopteerd uit India en werd in België al snel verliefd op theater. “Toen ik zeven was, speelde ik voor het eerst amateurtoneel met het Koninklijk jeugdtheater van Antwerpen – nu hetPaleis. Die grote schouwburg: ik weet nog hoe magisch ik dat vond. De imposante decors, de zaal, het podium,… Ik had maar één zin doorheen het stuk en toch kreeg ik heel de zaal aan het lachen.”

Rember heeft nooit het gevoel gehad dat zijn roots zijn carrière bemoeilijkten. Als kind werd hij nooit gepest vanwege het feit dat hij geadopteerd was. “Ik hecht weinig belang aan negativisme omdat ik zelf heel positief in het leven sta. Ik merk wel, nu ik meer in aanraking kom met televisie, dat het moeilijk is om uit de stereotiepen te komen. Ik word dikwijls gecast als Indiër, puur om het feit dat ik er één ben. Ik zeg altijd dat ik, als acteur, al in elke nachtwinkel heb gestaan”, lacht Lutz.

Spring er eens uit

Al blijft het soms wel moeilijk, verklaart de Deurnenaar. “Ik zal nooit de prins in Assepoester kunnen spelen, tenzij het een speciaal stuk is. Ik heb ooit auditie gedaan voor de boze stiefmoeder in Assepoester. Dat is een risico, maar dat neem ik graag. De andere spelers vonden me fantastisch, enkel de jury was er niet klaar voor.”

Wordt hij er boos van dat hij altijd wordt getypecasted? “Ja, soms wel,” stelt hij, “maar het is nu eenmaal zo. Ik neem ook niet zomaar alles aan om bekend te worden. Net daarom maak ik mijn eigen producties. Daar kan ik de dingen in verwerken die ik graag wil doen.”

Joie de vivre

Lutz staat binnenkort op de planken met zijn eigen theatershow Joie de vivre. Hij heeft het stuk opgedragen aan alle mensen die geen tijd hebben om naar zijn show te komen. “Het gaat over het zoeken naar geluk. De drie kernwoorden uit de voorstelling zijn ‘liefde, leven en loslaten’. Ik merk vaak dat mensen niet durven loslaten: ze hebben hun hele leven al gepland, maar blijken daar niet gelukkig mee te zijn.”

Lutz probeert hen te overhalen er eens ‘uit te springen’. “Gewoon opnieuw beginnen, iets gek doen. Op een mooie ochtend opstaan en halsoverkop naar de zee vertrekken of iets voor jezelf doen waar je echt gelukkig van wordt: dat is ‘Joie de vivre’.”

“Ik vind het fantastisch om dingen te creëren en daar dan mensen mee te ontroeren”, stelt Lutz. “Ik ben er overigens van overtuigd dat de mensen ooit wel klaar zullen zijn voor ‘de donkere prins op het witte paard’. Maar wie weet geraak ik dan al niet meer op het paard”, lacht hij.

Lieve theater

Theater of televisie? Als Rember moet kiezen, kiest hij voor het theater. “Theater heeft een begin, een climax en een einde. Je begint van nul, om dan een eindproduct te hebben dat heel dicht bij de mensen staat. Ik vind het geweldig als er mensen, jaren na een voorstelling, nog steeds naar mij komen en vertellen hoe bijzonder ze dat ene stuk vonden. Dan heb ik mijn doel als theatermaker bereikt.”

Lutz is ook blij dat hij nooit vastgeroest raakt in een rol. “Ik denk dat ik liever drie maanden meedraai in een verhaallijn van één van de hoofdpersonages dan dat ik tien jaar het hoofdpersonage speel. Bekend zijn is overigens relatief. Ik heb mijn gezicht nog niet verbrand.”

Een soort kameleon dus, die van de ene rol in de andere kan springen zonder dat mensen hem aan één personage linken. “Zo heb ik toch al enkele mooie rollen mogen spelen”, glimlacht Lutz. “De leukste samenwerking op de set was die met Michael Vroemans en Abbas Fassaei van Familie. Dat had ik niet verwacht van een soap die in een soort van mechanisme draait. De meest uitdagende rol was dan weer die van Spitsbroers, omdat ik niet enkel moest acteren.”

Spitsbroers

Over de reeks kan Lutz nog niet veel kwijt. “Ik ben zelf reuzebenieuwd. Ik vermoed dat het verhaal zal aanslaan: het gaat over voetbal, en we zagen vorig jaar tijdens het WK dat dat mensen samenbrengt. Het gaat ook over de strijd tussen twee broers en zoiets is altijd interessant.”

Het is wel nog tot 13 april wachten tot we Rember in actie zullen zien. “Ik speel Mushtaq, geen hele grote rol, maar ik ben wel ontzettend dankbaar dat ze mij hiervoor hebben gekozen.” Als ik hem ten slotte vraag hoe dit interview zou eindigen als het een film was geweest, antwoordt hij enthousiast: “In een open einde, zo kan het nog alle kanten op.” (C.H.I.P.S. StampMedia/Lien Van Doorslaer)