Regisseur Julien Vrebos heeft ooit met Miel Puttemans op de piste gestaan. Geen wonder dat de Brusselaar in 1972 aan het scherm gekluisterd was toen Miel Olympisch zilver haalde op de 10000 meter.
Elke maandag bezoekt Julien Vrebos in Kukeleku ‘het mooiste dichtstbijzijnde buitenland’ – oftewel Wallonië – om 20.40 op één. Voor Focus rakelde hij zijn favoriete tv-momenten op.
Het zilver van Miel Puttemans, OS 1972
Miel en ik hebben nog samen aan atletiek gedaan, als kadet kon hij mij zelfs niet verslaan. Hoe hij in München bestolen is van het Olympisch goud op de 10000 meter door dopingzondaar Lasse Virén, zal ik nooit vergeten. Rendiermelk was zogezegd zijn wondermiddel, maar hij moet als een van de eersten aan bloeddoping hebben gedaan. Het bewijs: een week na de OS werd hij in Leuven op een 3000 meter door elke B-atleet voorbijgestoken. Ah ja, bloeddoping kun je maximum een week of drie toepassen.
On n’est pas couché Elke zaterdagavond kijk ik vanaf 23.30 tot 0.30 naar deze talkshow met Laurent Ruquier. Ondanks zijn late uitzenduur haalt die man elke week miljoenen kijkers, en het is ook geweldig. Onlangs nog was Jean-Luc Mélonchon, de oprichter van Le Parti de Gauche, er te gast. Wel, daar kunnen onze linkse politici nog iets van leren – DiRupo en Tobback op kop. Die man weet iets zinnigs te vertellen op een humoristische manier, zonder in onbeschaafde scheldtirades te vervallen.
Zonde van de Zendtijd Het is zo echt wat Bert Gabriëls en Henk Ryckaert doen, zo níét fake en no-nonsense. Daar houd ik van. Ik hoop dat die twee op één een programma krijgen, want ze verdienen een groot publiek. Trouwens, die buisverdeling tussen de intellectuelen van Canvas en het plebs van één vind ik maar niets.
Oud België
De mooiste reeks die ik ooit gezien heb – ik vond het spijtig dat ze afgelopen was. Ik houd van zulke verhalen, eenvoudig en zonder pathos. Bovendien was de serie tot in alle details verzorgd – decors en props incluis. Ik heb gehoord dat er nogal wat kritiek op kwam, maar ik vond het schitterend.
