Voor het tweede seizoen van De weekenden wilde Joris Hessels opnieuw een groep mensen volgen die voor een sleuteljaar staan. Doorheen 2020 zouden de acht verschillende keren samen op weekend gaan om over elkaars worstelingen te praten, met de bedoeling elkaar zo door een cruciale periode te sleuren. Voor de ene was dat na een verslaving van dertig jaar aan een nuchter leven beginnen met haar zoontje, voor de andere een asielcentrum in Bilzen opzetten (dat niet veel later in vlammen opging). Elk van de acht ‘weekenders’ had zo zijn of haar eigen trubbels, maar dit coronajaar deed er nog een schepje bovenop.
‘Het fantastische én het moeilijke aan een programma als De weekenden is dat je nooit weet wat er zal gebeuren. Je kunt wel verschillende levensverhalen samenbrengen, maar de realiteit kun je natuurlijk niet plannen’, vertelt Hessels. ‘Het eerste weekend zou op 13 maart starten, de dag die de geschiedenis ingaat als het moment dat België in lockdown ging. Dat zorgde ervoor dat we alles moesten herdenken, want elk weekend stond gepland in een periode met andere maatregelen.’
Nabijheid en intimiteit zijn heel belangrijk in De weekenden Lukt dat wel in tijden van social distancing?
Joris Hessels: Ik ben iemand die mensen graag dichtbij heeft, zowel mentaal als fysiek. Ik was bang dat die afstand ten koste van de intimiteit zou gaan, maar gelukkig bleek een intiem gesprek op anderhalve meter ook mogelijk.
Dankzij Radio Gaga en De weekenden groeide jij uit tot de tv-maker met een hart voor de gewone man. Waar komt jouw interesse voor die verhalen vandaan?
Hessels:Omdat ik zelf een gewone mens ben. Daarnaast zag ik tijdens toneelworkshops met psychiatrische patiënten wat een gesprek kan doen. Sommigen bloeien dan echt open. Dat werkt verslavend! Bovendien werkte mijn moeder in de psychiatrie en was mijn vader gepassioneerd door het onderwijs. Die liefde voor de gewone mens heb ik dus van hen meegekregen.
Een programma dat zo op kwetsbaarheid leunt, moet constant uitkijken dat het zijn openhartige deelnemers eert en niet exploiteert. Hoe doen jullie dat?
Hessels:Door empathische keuzes te maken en die ook aan hen voor te leggen. Het schone is dat ze veel zelf filmen en zo ook zelf bepalen wat ze tonen. Om ze te beschermen moet je dan soms toch nog dingen schrappen. We willen hen in al hun kracht en schoonheid tonen en hen zeker niet voor schut zetten. De tijd van uitlach-tv hebben we hopelijk achter de rug. Nu hebben we vooral nood aan genuanceerde tranches de vie.
Maandag 4/1, 21.15, Canvas
