Hoe zou het nog zijn met… Peter Evrard?

Peter Evrard werd in 2003 van de ene dag op de andere een wereldster in Vlaanderen door zijn overwinning in de allereerste Idool, maar daarna deemsterde hij langzaam weg richting anonimiteit.

Het verhaal van Peter Evrard begint op 19 oktober 1974. De jonge Turnhoutenaar specialiseert zich op de schoolbanken in de kernfysica en heeft in zijn vrije tijd één grote passie: muziek, en dan liefst het genre met schreeuwende gitaren en dubbele bassen. Evrard voelt zich zo aangetrokken tot het hardrockgenre dat hij beslist om zelf plaats te nemen achter te microfoon. Dat brengt hem bij groepen zoals Discobedient, Soultaker, Unclemeat en Toner.

Idool 2003
De zanger zit thuis met een gebroken been zijn lange sik te strelen wanneer er een oproep op televisie verschijnt voor het nieuwe programma ‘Idool 2003’. Er worden kandidaten gezocht. Onder het motto ‘waarom niet?’ schrijft de rocker zich in. Tijdens de audities brengt hij een enthousiaste acapellaversie van zijn zelfgeschreven nummer ‘My Own Ground’. De vier ietwat verbaasde juryleden laten hem doorgaan en beslissen zo onbewust over de latere winaar van de wedstrijd.

Enkele maanden later haalt de langharige rocker het namelijk verrassend in de finale van de blanke soulbom Natalia en gaat naar huis met het felbegeerde platencontract bij BMG. Opmerkelijk, want jaren later is het niet Evrard, maar Natalia die het zou maken in de Vlaamse en internationale muziekwereld en uitgroeien tot grote topartieste.

Evrard’s Idoolsingle ‘For You’ doet het in eerste instantie niet slecht in de Vlaamse hitlijsten, maar het album ‘Rhubarb’ haalt niet de verwachte verkoopcijfers. Zo werd de single ‘Loserman’ geboycot door platenzaken, omdat het een watermerk bevatte dat informatie over de koper opslaat. De uitvinding van het Antwerpse bedrijf Fruitytech verhinderde zo dat de muziek kon worden verdeeld via muziekruildiensten zoals Kazaa.

Zijn internationale fifteen minutes of fame kwamen er in december van 2003 toen hij oog in oog kwam te staan met het bekende jurylid Simon Cowell. Cowell moest tijdens World Idol zijn licht laten schijnen op Evrards cover van ‘Lithium’ van Nirvana, maar zijn commentaar ontaardde al snel in een felle discussie tussen de zanger en de jury en de jury onderling.

Het Britse mediafiguur beschuldigde de zanger ervan zijn ziel te verkopen, waarop Evrard zich luidop afvroeg wie Cowell wel was om hem te beoordelen. Een ander jurylid schoot de Brit ter hulp, nog een ander jurylid verklaarde zijn liefde en respect voor de Belg. Drama en applaus troef. De kortstondige opstoot van rebellie legde Evrard in elk geval geen windeieren. Op het einde van de avond werd hij derde, na de latere Amerikaanse superster Kelly Clarkson en de Noorse Kurt – de Hobbit – Nilsen.

De vloek van de winnaar
Als je later iets wil betekenen in de muziekwereld, zorg dan dat je niet wint in een zangwedstrijd, zo blijkt. Kijk naar Evrards opvolger, Joeri Fransen, Idool-winnaar in 2004. Hij verdween even snel als dat hij gekomen was. Dean Delannoit en Kevin Kayirangwa, winnaars in 2007 en 2011, zochten steun bij mekaar en richtten samen met Idoolfinalist Dennis het One Direction-afkooksel 3MS op. Hun snel uitgedoofde carrières staan in schril contrast met die van ‘grote’ namen, zoals Natalia, Brahim, Hadise en Kato. Zij wonnen niet maar oogsten wel succes.

Evrards tocht ver van de spotlight begon na het album ‘Rhubard’. Hij verliet BMG en richtte zijn eigen platenlabel EMP op. Voor zijn volgende plaat ‘Radio Honolulu’ in 2003 zorgde hij zelf voor alle teksten, de muziek en productie. De singles ‘Deaf Dumb Blind’ en ‘Not Running’ kregen wat zendtijd op Studio Brussel, maar braken geen potten. Het maakte hem wel de eerste en tot nu toe enige Idool-kandidaat die ooit in ‘De Afrekening’ haalde.

Na ‘Radio Honolulu’ verscheen de rocker nog maar sporadisch aan de oppervlakte. Zo zong hij mee op de tsunamisingle uit 2004 en was hij ook te horen op ‘Let Me Take You Through The Night’, de titelsong van de politieserie ‘Flikken’. In 2006 waagde hij zijn kans tijdens de preselecties voor Eurosong 2006, maar het nummer ‘Coward’ strandde in de halve finale op een vijfde plaats. In 2007 verscheen Evrard terug op de beeldbuis, ditmaal in ‘Zo Is Maar Eén’, waar hij de klassieker ‘Ik Wil Deze Nacht In De Straten Verdwalen’ van Wannes Van de Velde bracht. Later dat jaar zong hij samen met Sofie Van Moll de titelsong van de soapserie ‘Thuis’ in.

Na 2007 verdween de langharige zanger volledig van de radar. Momenteel werkt hij bij Paratel, een onderdeel van de Vlaamse Media Maatschappij en treedt hij op met zijn vroegere band Toner. Peter Evrard heeft ervoor gekozen om geen interviews meer te geven.

De muzikale loopbaan van de allereerste Idool-winnaar staat in schril contrast met die van Natalia, die onlangs nog iedereen wegblies met de presentatie van haar nieuw nummer tijdens de talentenjacht The Voice van Vlaanderen. In de zomer van 2003 won ze met haar debuutsingle meteen de TOTZ-trofee. Een jaar later kreeg ze een eerste Zamu- en TMF Award, voor Best Pop en Best Album. Ze was ook succesvol in het Antwerpse Sportpaleis, waaronder de concertreeks met The Pointer Sisters. De tien avonden waren allemaal uitverkocht. En dat ze bekend is tot ver buiten de landsgrenzen bewijzen ook haar optredens met de meidengroep En Vogue, de Jamaicaanse Shaggy, Anastacia en Lionel Richie. Op 24 en 25 mei viert ‘de tweede van Idool 2003’ haar 10-jarige carrière in de Lotto Arena… (XVdL)