Hoe zou het nog zijn met… Ludo Mariman?
Als België één punkicoon in zijn rangen heeft, dan wel Ludo Mariman. De eigenzinnige Antwerpenaar schopte het in de jaren ’70 van dokwerker tot frontman van de legendarische Vlaamse punkband The Kids.
Wie? Ludo Mariman
Toen? Frontman van The Kids
Quote? There Will Be No Next Time
Nu? Werkzoekende, maar nog altijd actief met The Kids
Ludo Mariman ging op zijn zestiende aan de slag als dokwerker in Antwerpen, net als zijn vader en grootvader. ‘Werk, een huis, een vrouw, op de duur had ik alles’, en dat was niet de bedoeling. Voorbestemd voor dat ‘normale leven’ was hij niet. De ontdekking van de punk in zijn puurste vorm zorgde voor de ommekeer. Hij was toen 21. Een nieuwe wereld ging open, die van het nachtleven, met zijn seks & drugs & rock ’n roll. Voor zijn vrouw was dat een bittere pil om te slikken.
Net als in Groot-Brittannië, had ook elk Vlaams dorp tijdens de hoogdagen van de punkbeweging, in de jaren ’70, minstens één punker in zijn rangen. In Deurne was dat voortaan Ludo Mariman.
In 1976 richtte hij zijn geweldige groep op. Aanvankelijk onder de naam Crash, kort daarna als The Kids. Basgitarist Danny De Haes was pas twaalf jaar oud en nog schoolgaand. Zijn broer Eddy nam plaats achter de drums. En zoals het een punkgroep betaamt, deelde het piepjonge trio de uppercuts uit dat het een lieve lust was. Later kwam daar nog gitarist Luk Van de Poel bij. Met hun one-two-three-four-nummers als Bloody Belgium, Fascist Cops en Do You Love The Nazis schopten ze tegen de schenen van kapitalisten, politici, nazi’s. Op dat moment nooit gehoord in België.
Mariman, ook een meester-provocateur, deed er in het openbaar nog een schepje bovenop. Hij daagde op met een hondenband om de nek en een Yalesleutel in het oor of droeg nazitekens, maar alleen om te choqueren. ‘Dat hoorde bij die leeftijd, maar dat wil niet zeggen dat ik ook zo dacht’, zei hij. Het zorgde in sommige parochies voor hilarische toestanden, zoals de oproep van sensatiekrant Blik aan alle moeders om hun dochters in huis te houden als Mariman en co in de buurt waren.
Intussen waren de Antwerpse punkers van The Kids een nationale bekendheid geworden. Ze leverden ook het ‘voorprogramma’ van Patti Smith en Iggy Pop, en stonden in 1978 op de affiche van het bekende Jazz Bilzen-festival, samen met onder andere The Jam en Lou Reed. In 1981 pende Mariman de instant-klassieker There Will Be No Next Time. Hoewel, dat nummer werd destijds niet uitgebracht als single. De platenfirma koos voor immers Dancing, dat een kleine hit werd.
In 1985, na vijf platen en één live-album, gingen The Kids uit elkaar. De punker in Mariman was wat uitgedoofd waardoor de band zijn identiteit verloor. Hij probeerde het solo maar raakte in de vergeethoek.
Om brood op de plank te krijgen ging hij eerst bijklussen voor de platenmaatschappij die The Kids onder haar vleugels had genomen. De laatste studio-LP, Gotcha, heeft hij nog zelf als magazijnier in de hoezen gestoken. Later ging hij aan de slag voor ZaMu, de Vereniging voor Zangers en Muzikanten. Tot 2010 deed hij dienst als conciërge in Studio Herman Teirlinck, waar hij het tussen jonge creatieve breinen helemaal naar zijn zin had. Dat was zijn langslopende job.
Op muzikaal vlak was Mariman al een tijdje opnieuw actief met The Kids. In 1996 kwam de cultband terug bijeen. Sindsdien zijn ze eigenlijk niet meer gestopt met op te treden. Vreemd genoeg doken in die splitperiode illegale bootlegs van Kidsplaten op in alle uithoeken van de wereld. Het leverde hen een internationale fanbase op, van Japen tot de VS.
In 2004 stonden de groep voor het eerst op een Amerikaans podium. Dat concert werd achteraf verpakt in een dvd. In eigen land stonden ze onder andere op de Lokerse Feesten, in 2008, en mochten ze de allerlaatste Music For Live, op het dak van het Glazen Huis in Antwerpen, afsluiten met hun toepasselijke hymne ‘There Will Be No Next Time’.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Een basisinkomen heeft Mariman momenteel niet. Hij woont in Wallonië en staat ingeschreven bij de Franstalige VDAB. ‘Ik krijg wel vakantiegeld van The Kids.’ Maar optreden doet hij nog altijd. ‘Zolang we relevant blijven voor een steeds vernieuwend publiek, blijf ik graag verder doen.’ (DB)
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier