Hoe zou het nog zijn met… Ivan Lendl

Tennis is niet langer zijn grote passie, wel golf. Maar het liefst van al zou Ivan Lendl terugkeren naar de anonimiteit van vroeger met zijn gezin. Daarom dat hij het veldwerk als coach almaar vaker delegeert.

Met een monomane levensstijl en als trendsetter in de fitnesszaal gaf Ivan Lendl, sinds 1992 in het bezit van de Amerikaanse nationaliteit, de tennissport in de jaren zeventig, tachtig en negentig een nieuwe dimensie. Historische duels vocht hij toen uit met monumenten als Vitas Girulaitis, Björn Borg, Jimmy Connors, Boris Becker, Stefan Edberg en John McEnroe. Vooral met die laatste – die bekend stond als een grote mond en rebels gedrag – was het contact voor een superprof als Lendl heel moeilijk. Humor en Lendl, dat ging volgens zijn grote rivaal nooit samen. “Ik heb medelijden met de man die Lendl oppikt”, vertelde Big Mac ooit. “Die valt sowieso in slaap achter het stuur.” Maar Lendl, die door de introductie van de topspin forehand het spel bepaalde, haalde zijn schouders op als McEnroe hem weer eens beledigde. Het waren de frustraties van de maestro die zijn meerdere had gevonden. Veel vrienden telde Lendl trouwens niet in het tenniscircuit. “Het is zoals Novak Djokovic zegt”, liet hij daarover onlangs optekenen, “Je kan geen vrienden zijn met spelers die je moet verslaan om te krijgen wat zij hebben.”

Emotieloos

Na een imposante loopbaan stopte Lendl in 1994, op zijn 34e, door een aanhoudende rugblessure. Hij verbleef bijna achttien jaar in de anonimiteit, tot Andy Murray hem vroeg als begeleider. Lendl ging overstag, ook al had hij eerder zeker tien dergelijke verzoeken afgeslagen. Maar het aanbod van de 25-jarige Schot kon hij niet weigeren, aangezien Lendl als geen ander wist hoe het voelt om vier grandslamfinales te verliezen. Hij herkende in Murray een speler met veel potentie, die toernooien kon winnen, maar een bepaald professioneel detail om die stap te kunnen zetten. Maar Ivan Lendl is de chef-kok die zijn ingrediënten voor een succesrecept liever geheim houdt. “Ik praat nooit over onze strategie”, verklaarde hij na de eindzege van zijn pupil op de US Open tegen Djokovic. “Ik wil de tegenstanders niet laten weten waaraan hij werkt. Ik zie geen enkel voordeel in het publiekelijk analyseren van Andy’s spel.”

Ook als coach blijft Lendl de man met het stenen gezicht, die zijn emoties verbergt. Als speler leek Lendl soms als een robot op de baan te staan, vanuit de tribune geobserveerd door zijn coach Tony Roche, die elke balwisseling haarfijn opsloeg in zijn geheugen. Lendl gaf altijd de indruk voorgeprogrammeerd te zijn, los van alle emoties, en concentreerde zich puur op zijn (uitgebreide) slagenarsenaal.

In 1989 incasseerde Lendl op Roland Garros de pijnlijkste nederlaag uit zijn carrière, toe hij door de pas zeventienjarige Michael Chang werd vernederd. Lendl was voor schut gezet, maar uiterlijk onbewogen analyseerde hij achteraf zijn nederlaag.

Zo liet Lendl ook zijn ware gevoelens na de historische doorbraak van Murray op Flushing Meadow pas in de kleedkamer zien.

Mailen

Lendl is tegenwoordig vooral een coach op afstand. Tennis mag zijn grootste passie golf immers niet voorbijhollen. Het veldwerk bij Murray laat Lendl daarom vaak over aan Danny Vallverdu, de vaste sparringpartner van de Brit. Via mail zorgt Lendl dan wel voor de nodige adviezen en tips. De Tsjechische immigrant, blijkbaar ook een overtuigd Republikein, is er van overtuigd dat Murray de nummer één van de wereld kan worden, maar pas vanaf 2013. Hij moet daarover de techniek en tactiek van zijn poulain nog wat finetunen. (FV)