Hoe zou het nog zijn met… 5ive

De boyband die ons het piekjeshaar en Slam Dunk Da Funk schonk geeft zichzelf een derde kans.

Ondergetekende tikte al behoorlijk wat pagina’s bij elkaar bij de uitwassen van het boybandfenomeen, maar voor Scott, J., Ritch, Abz en Sean bleef de vulpen totnogtoe gesloten. Nochtans voorzag dit olijke vijftal – voor de gemakkelijkheid samengebracht onder de roepnaam 5ive- ons in de late jaren negentig van ietwat stoerdere pophits en een piek van het stekeltjeskapsel.


De band werd opgericht 1997 onder het toeziend oog van Bob and Chris Herbert, die eerder al het leven hadden geschonken aan de Spice Girls. De Herberts vonden het tijd om nog eens een mannelijke band het podium op te sturen en deden een oproep voor geïnteresseerde boybandleden in The Stage – u weet wel, dat vakblad dat iedereen met een droom en een paar dansknieën dagelijks uitploos op zoek naar werk.

Verschillende audities later onstond Five bijna organisch. Richard “Abs” Breen (ofte Abz Love), Ritchie Neville, Scott Robinson, Sean Conlon en Jason “J” Brown hadden tijdens de vele wachturen al een soort groepje gevormd; het enige dat ontbrak was een platenlabel. Niemand anders dan Simon Cowell nam hen onder de vleugels en in november 1997 wierp de band een eerste single.

“Slam Dunk Da Funk” scoorde meteen in Europa, kreeg respect in de basketbalwereld maar wist niet écht te knallen in de Verenigde Staten – een belangrijk te overwinnen gebied, zelfs voor een Europese boyband. Hun tweede single “When The Lights Go Out” was wél raak in Amerika en wist het succes van de 5ive zelfs te vergulden. De jongens haalden nog drie extra singles uit hun debuutalbum 5ive; “Got the Feelin’, “Everybody Get Up”, en “Until the Time Is Through”.

Het mag gesteld dat het einde van de jaren negentig overspoeld waren met piekjeskapsels (zoals Scott), mouwloze hoodies (zoals J) en gele Fa-deodorant, voor wiens reclamespot 5ive de muziek leverde.


If you got the feelin’, jump to the ceiling, Ah we’re getting down tonight .1 if you gonna, 2 if you’re wanna, 3 cos everything’s alright. If you got the feelin’, less of the dreaming ,Ah, we’re getting down tonight. It’s just round the corner, tell me if you wanna; Fa/5ive will make you feel alright
5ive had alle verschijnselen van een typische boyband (knappe jongens die meisjes op een krijsen zetten) maar toch wisten ook jongens hun muziek te smaken. Hun hits waren poppy met een ruw kantje, een break en af en toe een lijntje rap. Bovendien was het “ok” om naar 5ive te luisteren omdat de bandleden heel veel van hun nummers zelf schreven.

Toch heeft 5ive discografiegewijs niet altijd geluk gehad. Zo wilde Cowell “..Baby One More Time” eigenlijk reserveren voor het Britse vijftal, maar ging Max Martin er al voor Britney Spears mee aan de haal. Toen de band later dat jaar “Bye Bye Bye” gepresenteerd kreeg, wees 5ive het nummer af en spotten ze met het nummer – een lach die na het succes van N*sync behoorlijk groen kleurde.

In de zomer van 1999 kwam 5ive’s tweede album Invincible bij de platenboer te liggen, een schijfje dat hits als “If Ya Gettin’ Down” en “Keep On Moving” bevatte. Het hoogtepunt kwam er in maart 2000, waar 5ive de BRIT Awards mocht openen met rocklegendes van de band Queen, met wie ze samen We Will Rock You ten berde brachten. Diezelfde nacht wonnen de jongens hun eerste award, en hun cover van We Will Rock You werd een wereldwijde monsterhit.

Het lijkt wel alsof het daarna allemaal bergaf ging voor het vijftal. Ze wisten met moeite hun wereldtournee af te maken en hoewel 5ive in Europa nog best wel succes en awards vergaarde kreeg de band steeds meer problemen met hun buitenlandse platenlabels.

Halverwege 2001 wist 5ive er nog net een derde album -Kingsize- uit te persen, maar voor de promo ervan gooide Sean de handdoek in de ring en ook Scott zette een stapje opzij. De band besloot uiteindelijk samen met het management dat het nogal onnozel was om als drietal het repertoire van 5ive verder uit te bouwen en in september 2001 -hoewel de singles van Kingsize nog steeds in de hitparades stonden- gaf de band er de brui aan.

5ive zou echter geen waarachtige boyband zijn als ze niet minstens één reünie probeerden te bestendigen. In 2006 begonnen vier van de vijf originele bandleden aan een comeback te timmeren. Sean hield zich ondertussen bezig met solowerk. In januari 2007 zag het er even heel gunstig uit: de jongens hadden al een half album bij elkaar geschreven en hun nieuwe manager wist zelfs een MTV-realityshow voor hen te regelen die Five – The Revive zou heten. 5ive slaagde er echter nooit in een bevredigende platendeal te sluiten en besloot de drie singles die volledig afgewerkt waren dan maar vrij te geven op hun website en MySpace pagina. Comeback 1: gefaald.

In 2012 besloot Sean dan toch de banden met zijn vorige 5ive makkers weer aan te halen, al zag nu J het niet meer zo positief in. 5ive (of 4our) is sinds januari 2013 te zien in de ITV2 documentairereeks The Big Reunion, een televisioneel gedrocht dat helaas ook de leden van Atomic Kitten, B*Witched en Honeyz weer aan werk wil helpen. Voor 5ive betekende het programma in ieder geval een flinke duw in de rug. Ze staakten hun zoektocht naar een vijfde bandlid om J te vervangen en stonden eind februari alweer op het podium. Er wordt gefluisterd dat de boys tegen het einde van dit jaar weer mans genoeg zullen zijn om hun eigen tournee op te starten.

Wij wensen de band veel succes met de comeback en kijken nu al uit naar de verschillende kapsels van de jongens. (KS)