Dans: La petite mort

In ‘Au-delà’ neemt Koen Augustijnen het publiek mee naar het hiernamaals. De trip is niet altijd even betoverend…

‘Wow. Wow, man! This is so intense. Oh my god. Oh my god!’ Neen, sloebers, dit is geen ’theatraal orgasme’ maar de reactie van een man die een dubbele regenboog aanschouwt.

Dit wonderlijk natuurfenomeen geldt in de paranormale vakliteratuur als dé hemelpoort. Het Youtube-filmpje waarin die man zowat klaarkomt door de aanblik van die indrukwekkende boog is volgens choreograaf Koen Augustijnen het gedroomde begin van een dansvoorstelling over het hiernamaals. Met de projectie van het filmpje op de achterwand van de scène schiet Augustijnens Au-delà ( * * ) beloftevol uit de startblokken.

Sommige scènes zijn adembenemend en geven zowel het publiek als de dansers vleugels. Hierbij geholpen door de bloedmooie muziek van jazzpianist Keith Jarrett. Maar de scènes waarin dansers het publiek al te gekunsteld toespreken of waar een fletse solo stug overgaat in een te repetitieve groepschoreografie halen het ritme jammerlijk onderuit. Daar mist Au-delà inhoudelijke en choreografische scherpte. Dan betrapt een mens zich erop te kreunen, ‘Oh my god, this is nót intense…‘.

Els Van Steenberghe

De volledige recensie lees je volgende week (22 februari 2012) in Knack Focus.

Meer info: www.lesballetscdela.be