Béjart Festival geopend

In Antwerpen ging op vrijdag 2 november het Béjart Festival 2012 van start. Het balletfestival trekt deze week nog naar Gent en Brussel, waar redacteur Wim Denolf een figurantenrol tracht te versieren.

Onder grote belangstelling trapte het Béjart Ballet Lausanne vrijdagavond het Béjart Festival 2012 af in de Stadsschouwburg Antwerpen. Het befaamde gezelschap brengt in totaal zeven voorstellingen in ons land. Dinsdag- en woensdagavond is Capitole Gent aan de beurt, waarna het festival naar Brussel verhuist. Daar wordt de voorstellingenreeks zondagavond afgesloten in Vorst Nationaal.

Het Béjart Ballet Lausanne is het dansgezelschap van de legendarische choreograaf Maurice Béjart, een naam die zelfs bij balletleken een bel doet rinkelen. De in november 2007 overleden Fransman raakte binnen en buiten danskringen bekend als een vernieuwer van het genre, onder meer dankzij zijn keuze voor actuele thema’s, massaspektakels voor grote stadions en de vele uitstapjes naar andere danstradities, van jazz en disco tot Afrikaanse dans.

Stierenvechter

Béjart werd geboren op 1 januari 1927 in Marseille als Maurice Berger en veranderde zijn naam later als eerbetoon aan Armande Béjart, de echtgenote van Molière. Zijn steile opgang als balletdanser en choreograaf verraste vriend en vijand. Zo wilde hij als kind graag stierenvechter worden, tot een arts hem aanraadde om aan dans te doen om zijn zwakke gestel te verbeteren. Béjarts eerste dansleraren zagen echter geen brood in zijn kleine gestalte en raadden hem zelfs aan om de discipline vaarwel te zeggen.

Een en ander verklaart mee de rebelse koers die Béjart ging varen vanaf de jaren vijftig, toen hij zijn eerste eigen gezelschap oprichtte en creaties als Haut Voltage en Sonate à trois zijn naam vestigden. Béjart compenseerde zijn kleine lengte en gebrek aan klassieke scholing niet alleen met sprongen en acrobatie, maar zette zich ook af tegen het elitaire karakter van ballet. Een andere nieuwigheid was de prominente rol van mannelijke dansers in zijn krachtige balletten. Mannen dienden bij Béjart niet louter om de ballerina’s te dragen, maar mochten zelf op de voorgrond treden. Allemaal ingrepen die het genre de twintigste eeuw inloodsten, en de belangstelling ervoor nieuw leven inbliezen.

Halve Belg
Béjart ging de geschiedenis in is als een genie, maar ook als een halve Belg, vooral dankzij het succes van het door hem opgerichte Ballet van de XXste eeuw, dat van 1960 tot 1987 het officiële dansgezelschap was van de Koninklijke Muntschouwburg in Brussel. Andere “Belgische” wapenfeiten van Béjart waren de oprichting van de Mudraschool in Brussel (de instelling waar onder meer Anne Teresa De Keersmaecker afstudeerde) en de opening van Vorst Nationaal in 1970, toen Béjarts choreografie op de negende symfonie van Beethoven vier uitverkochte zalen opleverde.

Na onenigheid met Gerard Mortier bij De Munt trok Béjart naar Zwitserland om daar het Béjart Ballet Lausanne leiden. Zijn laatste bezoek aan ons land vond plaats in 2006, ter gelegenheid van het eerste Béjart Festival. Het evenement is dit jaar aan zijn vierde editie toe.

Sinds de dood van Béjart in 2007 wordt zijn gezelschap geleid door Gil Roman, een voormalige danser die door de meester zelf werd aangesteld. “Mijn creaties verschillen duidelijk van de zijne”, vertelde Roman vorige maand in Plus Magazine. “Mijn stijl is anders en meer hedendaags, maar ik vertrek wel vanuit eenzelfde visie. Tenslotte heb ik dertig jaar aan de zijde van Maurice gestaan.”

Tot de 37 dansers van het gezelschap behoren trouwens ook twee Belgische talenten: zowel Antwerpenaar Kwinten Guilliams (22) als Luikenaar Gabriel Arenas Luiz (23) veroverden een plaats in de vaste kern.

Mix

In de Antwerpse Stadsschouwburg kreeg het publiek onder meer Béjarts klassieke ballet Cantate 51 en Le Sacre du Printemps te zien. Die laatste, erotisch getinte productie is een ode aan de vereniging tussen man en vrouw en oogstte bij zijn première in 1959 zoveel bijval dat De Munt Béjart een vaste baan aanbood.

Ook in Gent staat een mix van oud en nieuwer werk op het programma. Daar wordt Cantate 51 aangevuld met Brel & Barbara, een choreografie op dertien Franse chansons uit 2001, en Là ou sont les Oiseaux, een creatie die Roman vorig jaar bedacht. In Brussel wordt het publiek dan weer getrakteerd op Light uit 1981 en op Bolero, een grensverleggende productie op de bekende muziek van Maurice Ravel.

Figuranten

In Vorst-Nationaal zullen niet alleen professionele dansers op het podium staan, maar ook mannelijke figuranten die het gezelschap hier te lande verzamelt. Music Hall, de Belgische evenementengroep die het festival organiseert, lanceerde de oproep daartoe reeds begin oktober.

Ook Knack Weekend-redacteur Wim Denolf waagt vrijdag zijn kans bij de audities. Lees zijn dagboek hier vanaf vrijdagavond en ontdek of hij erin slaagt om op de scène te geraken met het Béjart Ballet Lausanne.

Wim Denolf

Info en tickets: 0900 69 900 (voor de voorstellingen in Vorst Nationaal 0900 69 500)