Waarom Tomas De Soete dit voorjaar een bijl in het hoofd van Bent Van Looy plant

Tomas De Soete en Filip Lenaerts blikken vooruit op hun true crime-parodie Fiskepark. De fictiereeks gaat dit voorjaar van start op Canvas.

We hebben daar allemaal weleens aan gedacht, maar in Fiskepark gebeurt het dus echt, die bijl in het voorhoofd van Bent Van Looy. Nu ja, echt: fictie en realiteit lopen in deze true crime-parodie zodanig in elkaar over dat er zelfs een personage in voorkomt dat Tomas De Soete heet en tot drie jaar geleden met Freek Braeckman een talkshow op Eén presenteerde.

Tomas De Soete: Fiskepark was een idee van Filip Lenaerts, Joeri Vlekken en mezelf. We hebben er samen aan gewerkt, het uiteindelijke scenario hebben Filip en Joeri geschreven. Ze hebben het ook geregisseerd, terwijl ik mocht terugkeren om een gruwelijke versie van mezelf te spelen. (lacht)

Hoe gruwelijk precies?

De Soete: Tien kilo zwaarder, met een enorme baard en lang haar. Ik zat in een soort walgelijk vadsig pantser, wat me als niet-acteur hielp om op te gaan in mijn rol. En dat was nodig, want het was best wel confronterend.

Filip Lenaerts: Vooral omdat we met echte elementen werken. Dat Tomas sinds Café Corsari niet meer op het scherm geweest is, hebben wij bijvoorbeeld dankbaar in ons script verwerkt.

Een parodie op true crime, me dunkt dat dat enkel werkt als het basisverhaal , de grondlaag dus, geloofwaardig en spannend is. Wat gebeurt er precies in Fiskepark?

Lenaerts: Een moord. Omdat we vonden dat de inzet hoog genoeg moest zijn met het oog op een meeslepend verhaal, situeerden we die in het medialandschap. En dus werd ons slachtoffer Bent Van Looy, die levenloos wordt aangetroffen aan een visvijver die eigendom is van het vroegere schermgezicht Tomas De Soete…

De Soete: … dat, tien kilo zwaarder, met wilde plannen rondloopt voor een eigen productiehuis, Fiskepark Productions. Die visvijver is ook in het echt mijn eigendom. Ik heb er een soort mancave, waar ik ook vaak aan het werk ben.

Fiskepark is fictie, maar zit echt heel dicht op mijn vel. Siska (Schoeters, zijn vrouw, nvdr.) doet trouwens ook mee. Ik heb met mensen gebabbeld die indertijd Het geslacht De Pauw mee gemaakt hadden. Dat was een heel ander programma, maar als je bedenkt hoeveel moeite de mensen toen al hadden om realiteit en fictie te scheiden, dan hou ik mijn hart vast.

Tot slot: waarom true crime?

Lenaerts: Omdat we het alle drie een opmerkelijk fenomeen vinden. Het vertrekt vanuit een echte misdaad, waarbij vaak doden zijn gevallen, en vervolgens worden op dat drama alle truken losgelaten die fictiereeksen gebruiken om een verhaal aan de man te brengen: plotpoints, cliffhangers, personages die verder worden uitgewerkt… Het was gewoon een hapklaar genre om te parodiëren.