Vijf redenen waarom we fan zijn van de Spaanse serie ‘The Pier’

Een dubbelleven, overspel en een mysterieuze dood. Klinkt als een serie waarvan er dertien in een dozijn gaan? Wacht maar. De broeierige thriller The Pier heeft meer in huis dan dat. Véél meer. Daar zijn zelfs bewijzen voor.

1. Emotionele gijzeling

Een jonge vrouw die op de begrafenis van haar man ontdekt dat hij er een dubbelleven op nahield: meer dan deze puntige premisse heeft het Spaanse schrijversduo Álex Pina en Esther Martínez Lobato niet nodig om te bewijzen dat ze meer kunnen dan heistseries bedenken als La casa de papel, vorig jaar de meestbekeken niet-Engelstalige serie op Netflix. In de eerste aflevering van The Pier ruilen ze de brute actie, vuilbekkerij, gijzelromantiek en andere misdaadclichés in voor diepgewortelde tragedie, oncontroleerbare emoties en fijnmazige personages.

Met deze ingrediënten creëert het duo een schroeiend rouwportret over twee mysterieuze vrouwen die niets met elkaar gemeen hebben. Behalve hun schielijk overleden geliefde dan, die dood wordt teruggevonden op een steiger in een idyllisch park, en de vragen waarmee hij hen opzadelt. Onwetendheid is in het universum van Pina en Lobato immers een even goede gijzelnemer als een gewapende man of vrouw met Salvador Dalí-masker.

2. Zuiders klimaat

Na jarenlang met koele nordic noir-series en credo’s als ‘Winter is coming’ overspoeld te zijn, voelt het als een verademing om eindelijk de zwoele zuiderse warmte eens te voelen. In The Pier dus geen dikke wollen truien, maar wel zomerjurkjes en frivole stropdassen. Kille decors zijn vervangen door het mooie Spaanse natuurpark Albufera en de strenge regie is ingeruild voor een intieme fotografie. In de vaak terugkerende openingsscène kruipt de camera (in dit geval een smartphone) zelfs mee onder de lakens, om zo enkele personages op de tast te introduceren. In de handen van een mindere tv-maker zou dat als een melige Instagramstory voelen, maar hier toont het de spanning die in de lucht hangt – seksuele spanning, waarvan je voelt dat die plots in iets anders zou kunnen omslaan. De makers hebben alvast goed gekeken naar de wellustige films van Spaanse cineasten als Pedro Almodóvar.

3. Spaans temperament

De meeste vrouwen die Álex Pina en Esther Martínez Lobato op het televisiescherm schilderen zijn gezegend met een pittig karakter. Maar terwijl de vrouwelijke gijzelnemers en de agente in La casa de papel opgaan in de masculiene wereld van geweld en misdaad, hebben de vrouwen in The Pier het voor het zeggen. ‘Jarenlang creëerde ik atypische vrouwelijke personages’, zei Lobato hierover. ‘In deze serie gedragen vrouwen zich meer als vrouwen.’

Net als Top of the Lake en Big Little Lies is deze Spaanse reeks, naast een mysterieuze thriller, dus ook een intrigerende karakterstudie van vrouwen op de rand van een inzinking. Het verhaal draait om Alejandra (Verónica Sánchez) en Verónica (Irene Arcos), die zich na de onverwachte dood van hun gemeenschappelijke geliefde Óscar in elkaars verdriet vinden. Alleen vertelt Alejandra niet dat Verónica’s grote liefde haar overspelige echtgenoot was. Een dubbelleven beginnen om het dubbelleven van je overleden man te achterhalen? Klinkt alsof iemand postuum een koekje van eigen deeg zal krijgen.

4. El Profesor

Hoewel The Pier dus bijna de tegenpool van La casa de papel is, mag de Spaanse acteur Álvaro Morte – El Profesor uit de heistserie – toch weer opdagen om het begeerlijke meesterbrein Óscar te vertolken. Dankzij zijn vriendelijke voorkomen, twinkelende ogen, nonchalante maar nauwkeurig onderhouden baardje en waterdichte smoesjes komt hij overal mee weg. En ook nu weer houden zijn gladde praatjes en gevoel voor romantiek iedereen in de ban. Wedden dat hij voor zijn dood toch weer een heus masterplan heeft uitgedokterd?

5. Telenovela

Jarenlang was Spaanse televisie synoniem met mierzoete telenovela’s waarin de liefde zich steevast in knotsgekke bochten wrong om op het einde een groot trouwfeest mogelijk te maken. In The Pier zijn zulke potsierlijke plotwendingen of grand romantic gestures niet te vinden. Wel aanwezig: een vernuftig scenario dat sensuele flashbacks en ijskoude realiteit samensmelt tot een broeierige thriller. Zo geven Álex Pina en Esther Martínez Lobato het internationale imago van Spaanse televisie stilaan een make-over. Voor hopeloze romantici is dat misschien slecht nieuws, voor liefhebbers van kwaliteitstelevisie is het een zegen. Netflix heeft dankzij het succes van de tandem Pina-Lobato alvast een creatieve hub in Madrid geopend, om de Spaanse televisiemarkt nog beter in de gaten te houden. Houdt u mee een oogje in het zeil? Begin dan met The Pier.