Vier dingen die we ons afvragen na het kijken van het eerste deel van ‘You’: seizoen 4

Op 9 februari verscheen deel één van het vierde seizoen van You op Netflix. En laten we er geen doekjes om winden: het was opnieuw veel van hetzelfde. Exact een maand later kunnen we het tweede deel bekijken. Rest ons enkel de vraag: zal de ontknoping van dit seizoen de gaten in het zinkende schip kunnen dichten?

Voor zij die nog niet bekend zijn met het populaire fenomeen You – of dat nu is omdat u de voorbije jaren geen Netflixabonnement had, of omdat u ouder bent dan 30 jaar (niet zo oud dus eigenlijk) –, geven we u graag een kort overzicht van de serie tot nu toe.

Aan de vooravond van de grote ontknoping overlopen we graag de belangrijkste vragen die wij hadden na het bekijken van het eerste deel.

(Let op: de rest van dit stuk bevat spoilers voor You.)

Waar zijn de aangename personages gebleven?

Na drie seizoenen volgepropt met idiote en vreselijke karakters, hadden we voor seizoen 4 gehoopt op wat aangenamere, minder egocentrische personages. Maar neen, het laatste seizoen doet er zelfs nog een schepje bovenop. In seizoen 1 en 2 konden we terugvallen op enkele personages waarbij de combinatie interessant en sympathiek nog te combineren viel. De onconventioneel opgevoede tieners Paco en Ellie, maar ook de intelligente, onafhankelijke vrouwen Delilah en Candace, daagden allemaal op hun beurt Joe uit op manieren die niet in twee seconden te achterhalen vielen. En dan was er natuurlijk nog de erratische Love, met wie hij aan het eind van het tweede seizoen – mits enige tegenzin – trouwde. Niet zozeer een aangenaam karakter, maar wel heerlijk onvoorspelbaar.

Seizoen 3 werd in dat opzicht al moeilijker te verdragen. Nagenoeg elk personage was zo onuitstaanbaar dat het de kijker niet eens kon schelen als Joe ervoor koos om voor de zoveelste keer uit zijn kram te schieten. Of Love, natuurlijk: de enige reddende gratie van seizoen 3. Je zou denken dat You hieruit zou leren, maar het gaat enkel van kwaad naar erger in het nieuwe seizoen. Joe arriveert in Londen en raakt onmiddelijk verstrikt in een groep rijke socialites. Al zijn nieuwe ‘vrienden’ lijken slechts een schaduw van een iteratie van een irritant, apathisch, verwaand rijkeluiskind te zijn. Met andere woorden: het kan ons nu zelfs nog minder schelen wie er sterft.

Wie zat er in de schrijfkamer voor seizoen 4?

We dachten niet dat het mogelijk was om Joe nog frequenter in onverklaarbare en ongeloofwaardige plotbochten te wringen dan al het geval was. En toch: fout gedacht. Het lijkt met momenten alsof het schrijfteam bestaat uit één ondermaatse maar snobistische scenarist, verder aangelengd met een groep lagere schoolkinderen die de notie ‘geld groeit aan bomen’ nog steeds aanneemt als feit. Want hoe kan het anders dat Joe in een bedenkelijk groot appartement leeft in een van de mooiere wijken van Londen?

Ook waagt You zich deze keer aan het whodunit-format. Op de meest luie, onsubtiele manier mogelijk. Want er verschijnt plots een andere moordenaar op het toneel: de ‘eat the rich’– killer. Joe neemt de bikkelharde taak op zich om deze man (of vrouw) eigenhandig te ontmaskeren. Hij doet dit door advies te vragen aan een van zijn studenten – juist, hij wist in het grote plotgat tussen Madre Linda en Londen ook een baan te scoren op een prestigieuze universiteit – die hem vertelt dat elke goede detective een bepaalde ‘kwaliteit’ heeft. En dat de eerste verdachte vaak het tweede slachtoffer is. En wat gebeurt er vervolgens? Joe ontdekt dat zijn grote kwaliteit ‘stalken’ is. En het tweede slachtoffer is effectief de eerste verdachte. Wij waren alvast sprakeloos.

Het blijft ook hilarisch hoe Joe in godsnaam vrienden blijft maken. Charmant is een héél groot woord voor iemand die er een sport van lijkt te maken om iemand zo lang mogelijk aan te staren zonder ook maar één woord uit te brengen. Zelfs Netflix lacht hier en daar met het sociale onvermogen van Joe, wat in de serie natuurlijk wordt opgevangen door zijn innerlijke narratie. En deze keer lijkt die voice-over meer aanwezig dan ooit tevoren. Misschien omdat hij steeds dezelfde vraag herhaalt, om vervolgens een overzicht te geven van zijn voornaamste verdachten. Veel verandert er niet in de vraagstelling, behalve dan de intonatie. Wie ben jij? Wie ben jij? Wie ben jij?

Was Joe zélf geen seriemoordende stalker?

De keuze om Joe deze keer als schijnheilige ‘goedhartige’ detective in te schakelen is eigenlijk ook vrij typerend voor Netflix. Het is tegenwoordig een zieke realiteit dat seriemoordenaars meer dan eens worden opgehemeld via sociale media (meestal door tieners en jonge vrouwen op TikTok). En Netflix is allerminst een onbekende in het aandikken van deze onbehaaglijke massahypnose.

Neem bijvoorbeeld Dahmer – Monster: The Jeffrey Dahmer Story, de serie die tonnen kritiek kreeg omdat ze te veel sympathie opwekte voor een seriemoordenaar die echt had bestaan (en dat nog niet zo lang geleden). Zelfs Penn Badgley, de acteur die Joe Goldberg vertolkt, heeft – ironisch genoeg – een uitgesproken mening over de rol van Netflix in de glorificatie van seriemoordenaars. En nu lijkt Netflix dezelfde weg te bewandelen met hun fictief paradepaardje.

Wanneer komt nu eindelijk die crossover met Emily in Paris?

Als de voorgaande argumenten het nog niet duidelijk maakten: You is langzaam maar gestaag een parodie op zichzelf aan het worden, een lot dat veel andere series op Netflix (Outer Banks en Riverdale bijvoorbeeld) ook treft. Een andere serie op Netflix die zelfs nooit heeft gepretendeerd iets anders te zijn dan karikaturaal, extravagant en onrealistisch: Emily in Paris. De serie draait om de jonge en ambitieuze Amerikaanse Emily Cooper, die voor haar baan in de mode-industrie voor onbepaalde tijd naar Parijs verhuist.

Aan het einde van het derde seizoen van You zagen we Joe ook even richting Parijs verdwijnen, wat hier en daar enkele theorieën de kop deed uitsteken. Zou Emily Joe’s nieuwste slachtoffer worden? Zouden hun werelden in elkaar overlopen? Helaas. Joe verdwijnt net zo snel uit Parijs als hij daar opdook. En dat is zonde, want een crossover tussen de twee had het prachtige begin kunnen zijn van ‘The Netflix Cinematic Universe’.

Wat we hopen te zien in seizoen 4, deel 2

1 (75% slaagkans): Het antwoord op de afgezaagde vraag ‘Wie ben jij?’ blijkt Joe zelf te zijn, in een spannende ontknoping waaruit duidelijk wordt dat hij het hele seizoen in ‘de ontkenningsfase’ van zijn moordgolf zat. Lang leve de dissociatieve identiteitsstoornis. Ook geen bijster origineel idee (Fight Club bestaat namelijk al een tijdje), maar toch al wat opwindender dan wat we in de eerste vijf afleveringen voorgeschoteld kregen. En het zou het problematische discours dat Netflix seriemoordenaars verheerlijkt toch al deels wegwerken.

2 (Perfect onrealistisch en dus zeker mogelijk): De enige echte Love komt terug, en dat in levende lijve. De trailer voor het tweede deel toonde ons al een voorproefje van haar terugkeer in de serie, maar aangezien de schrijvers niet vies zijn van hallucinatiescènes en door drugs geïnduceerde bad trips, rekenen we ook hier op voorspelbaarheid. Het is aan Netflix om ons het tegendeel te bewijzen.  

En hoe zit het met seizoen 5? Wel, als Joe nog één keer de zin ‘Nee. Nee, NEE. Dit doe ik niet meer.’ uitbraakt terwijl hij zijn dode ogen nog maar eens op een nieuw slachtoffer richt, en het dan uiteraard wél ‘doet’ (iemand de dood in stalken dus), dan stopt het hier. Dan kijken we niet meer. Tenzij de prooi in kwestie Emily Cooper is.