U maakt Natasha Lyonne niets wijs: alles wat u moet weten over ‘Poker Face’

Poker Face is een heerlijk klassieke detectiveserie van Knives Out-maker Rian Johnson en met Natasha Lyonne als nonchalante detective.

Bingen loont

Het is de lente van 2020 en Rian Johnson doet wat we allemaal doen tijdens de pandemie: languit in de zetel televisieseries bingen. De Amerikaanse regisseur, bekend van Brick en Knives Out, kijkt Columbo, de detectiveserie uit de jaren zeventig die het ‘mystery of the week’-format groot heeft gemaakt. ‘Puur comfortfood’, noemt Johnson de reeks in Deadline. Columbo wordt de blauwdruk voor Johnsons allereerste televisieserie.

Het geheim om ouder te worden als vrouw in Hollywood? Mannen spelen.’ – Natasha Lyonne

In Poker Face volgen we Charlie Cale, een wandelende leugendetector in de vorm van Natasha Lyonne. Charlie kan in één oogopslag zien of wat de ander vertelt waar of ‘bullshit’ is. Dat levert haar ongeziene pokerskills op, maar ook een gevoel van rechtvaardigheid dat te sterk is voor haar eigen goed. Aan het einde van de eerste aflevering slaat ze op de vlucht voor een machtige casinomaffioso in wiens zaken ze haar speurneus te diep stak. Die vluchtroute leidt tot een erg entertainende roadtrip. Op elke tussenstop legt wel iemand het loodje in verdachte omstandigheden, hetzij een tweederangs metalhead, hetzij een barbecueberoemdheid die tot inkeer komt na Bong Joon-ho’s Okja. Poker Face laat net zoals haar inspiratiebron haar cast roteren met klasbakken als Adrien Brody, Chloë Sevigny en Stephanie Hsu. En ook het stramien van het ‘detectiveverhaal, maar omgekeerd’ behoudt Johnson: eerst zien we hoe een schurk een misdaad pleegt, daarna hoe Charlie de dader klist. Poker Face is een howcatchem dus, geen whodunit.

Natasha Lyonne wil een loner zijn

Met Orange is the New Black en Russian Doll zette Natasha Lyonne zich op de kaart als een coole, charismatische actrice met een doorleefde rokersstem. Deze keer voegt ze daar ook een kruising tussen ‘The Dude’ uit The Big Lebowski en een late Gene Hackman aan toe. ‘Het is belangrijk dat mijn personages een heupimplantaat kunnen krijgen zonder dat het opvalt’, grapt Lyonne in Harper’s Bazaar. Zij blaast in april 45 kaarsjes uit, een moeilijke leeftijd in een sector die vrouwen onder de dertig verkiest. ‘Het geheim om ouder te worden als vrouw in Hollywood? Mannen spelen’, vertrouwt Lyonne Deadline toe. Johnson zelf wil de rol geen ‘man spelen’ noemen, maar het klopt dat Charlie een soort je-ne-sais-quoi heeft dat enkel mannen gegeven lijkt. ‘Jack Nicholson heeft een breed scala aan dat soort rollen gespeeld, zoals de Joker of in Wolf. Mannen mogen lone wolves zijn die hun eigen gedachten hebben en hun eigen gangetje gaan’, gaat Lyonne verder. ‘Ik vond mijn draai pas toen mijn personages een eigen innerlijke gedachtewereld mochten hebben in plaats van enkel het typische responssysteem op mannelijke protagonisten.’

En zat in bad met Benoit Blanc

Van Rothko-schilderijen die op hun kop hangen tot stiekeme stemcameo’s van Joseph Gordon-Levitt: Knives Out-sequel Glass Onion zat vol easter eggs. Maar de hint naar Poker Face konden fans onmogelijk al zien. In een scène zit Benoit Blanc tijdens zijn coronadip in bad Among Us te spelen via Zoom. Zijn medespelers zijn stuk voor stuk sterren met een voorliefde voor speurwerk: Stephen Sondheim schreef Sweeney Todd. Kareem Abdul-Jabbar stortte zich na zijn basketcarrière op Sherlock-romans. Angela Lansbury speelde Jessica Fletcher in de jarentachtigklassieker Murder, She Wrote. Ook Natasha Lyonne zit in de call, maar van Poker Face was bij de verschijning van Glass Onion nog geen sprake. ‘Ik herinner me nog dat mensen op Twitter schreven: “Wat doet Natasha daar? Dat houdt geen steek”’, legt Lyonne uit aan Deadline. ‘We wilden het personage al op voorhand in de detectivesector planten.’ Al kwam de scène min of meer toevallig tot stand. ‘Glass Onion zat al in postproductie toen we die scène inblikten. “Wil je samen een scène opnemen waarin we tijdens de pandemie via Zoom een game spelen met Daniel Craig?” vroeg Johnson. Dat was de eerste keer dat we samenwerkten.’ Zoals dat al eens gebeurt in Hollywood, moest de scène drie maanden later nog eens opnieuw gedraaid worden, deze keer vanuit Lyonnes trailer op de set van Poker Face. ‘Ik speelde dus iemand die Charlie Cale moest spelen.’ Case closed.

Retro is the new black

Met Poker Face koesterde Rian Johnson geen enkele ambitie om het warm water heruit te vinden. Zijn enige doel was naar eigen zeggen om geen langgerekte film van negen uur te maken, maar een goed gemaakte televisieshow die ongecompliceerd amusement brengt. En daar slaagt Johnson bijzonder goed in, dankzij zijn loyaliteit aan de klassieke vorm die meer weg heeft van een sitcom dan van een krimi vol plotwendingen. Dat Charlie iedere aflevering hetzelfde stramien volgt, maakt de serie vertrouwd. Het losgeslagen woonzorgcentrum of moordlustig go-cartcomplex waarin het personage belandt, maakt ze onweerstaanbaar. De truc van klassieke televisie is om zo’n kleurrijk universum te creëren dat het blijft plakken. Of zoals Lyonne zegt in Deadline: ‘Johnson neemt het klassieke format en maakt het tot zijn bitch. ’