Op de Gentse Feesten van 2022 presenteerde burlesqueartieste Zoe Bizoe (Zoe Blyau) voor het eerst een bijzondere tangoact met haar dierbare, aan een rolstoel gekluisterde vriend Mimich Lumière (Michael Ghysels). Het succes daarvan baarde een volgende droom: waarom met dat kunststuk ook niet de internationale podia bestormen?
Zoe Bizoe: Dat kost wel heel veel geld en moeite, om dan te eindigen voor een bescheiden publiek van vierhonderd man. Daarom ben ik met het idee van een docu naar productiehuis De Hofleveranciers gestapt. Want Michael is een heel inspirerende persoon, en wat wij samen doen is toch iets zots. Maaike Cafmeyer kadert ons verhaal en ontdekt samen met de kijker wat burlesque precies is.
Jullie maken er een halszaak van om die wereld compleet te duiden. Ik noteerde: burlesque staat voor inclusie. Ultieme vrijheid. Geen regels. Grenzen opzoeken en overschrijden. Het lichaam als statement.
Bizoe: Amai, ik krijg kippenvel als je dat allemaal zegt! (lacht) Want burlesque is meer dan enkel strippen. Alleen al het feit dat een vrouw vol zelfvertrouwen op het podium staat en zelf beslist hoe ver ze gaat, is bijna politiek. Bovendien kunnen álle lijven aan burlesque doen, los van gender, achtergrond of zogenoemde ideale maten. Burlesque geeft zo een plaats aan mensen die er elders misschien geen hebben.
Michael laat zich door zijn rolstoel zijn passie voor dansen niet afnemen. Alleen: raak met dat ding maar eens een zaal binnen. Laat staan de bühne op.
Bizoe: In de meeste Europese zalen die we contacteerden, konden ze Michael met zijn elektrische rolstoel van driehonderd kilo niet op het podium krijgen. Op het Berlin Burlesque Festival, ons grote doel in de docu, kon het wel. Tot we er aankwamen. Vandaar mijn emotionele reactie toen. Goed, iemand vond een oplossing. Maar ik zie het als een onrecht dat mensen in een rolstoel op zo weinig plekken binnenraken. Dat maak ik al jaren mee met mijn mama, die net als Michael een zwaar auto-ongeluk heeft gehad. Michael zei het ooit zo: ‘Ik ben niet beperkt, de maatschappij is beperkt.’ Mijn grote wens is dat het verhaal van Michael mensen inzicht geeft en motiveert. Dat ze zien dat een danser die in een rolstoel terechtkomt nog altijd een danser is. Dat het de moeite loont om te geloven in wat je wél nog kunt. En dat wie een nieuwe zaak opent ook eens denkt aan een hellingbaan en voordeur die breed genoeg is.
Zoe Bizoe & Mimich Lumière
Vanaf woensdag 01.10, 21u25 op VRT Canvas
